Kırklareli Sayfaları
Kırklareli (Merkez) - Lüleburgaz - Babaeski - Vize - Pınarhisar - Demirköy - Pehlivanköy - Kofçaz
Makale Dizini
Sayfa 10 / 36
Malkara ilçesinin kuzeydoğusunda, ilçeye 11 km. uzaklıkta, 203 nüfuslu bir mahalledir. Mahalle genel görünümü ile bir yarmada kurulduğu göze batar. Mahallenin genel alanı 16.000 dekardır. Karaiğdemir mahallesi kuzeyden ve kuzeybatıdan baraj ile çevrilidir. Baraj mahallenin 3.500 dönüm toprağını almıştır. Baraja Kozyörük Kasabası ve Gönence mahallesi tarafından gelen dereler su getirmektedir. Mahalle çeşmesi ilk önce Evrenbey mahalle yolu üzerindeymiş.
Bu çeşmenin suyu, güneydeki mezarlık dolaylarından kanalizasyon tertibatı ile getirilmiş. Bu kanalizasyon bir kişinin rahatlıkla yürüyebileceği yükseklikte olup, yer üstüne açılmış beş bacası vardır. Bacaların hepsi kapalıdır. Kanalizasyonun içinde yer yer, zamanında kullanılan yağ kandillerinin konduğu yerler vardır. Daha sonra bu çeşmeden mahallenin içine kadar künk yerleştirilmiş ve mahalle içine yapılan çeşmeye su getirilmesi sağlanmıştır. Trakya tarih boyunca bir istila bölgesi olmaktan kurtulamamış ve zaman zaman Traklar, Yunanlılar, Romalılar ve Osmanlı Türklerinin istilasına uğramıştır. Mahalle özellikle 1941 yılındaki kıtlığı çok belirgin bir şekilde yaşamıştır. Mahalle eski bir yerleşim yeridir. Mahalle camisinin avlusunda bulunan 1600' lü yıllara rastlayan mezar taşları ve bu mezarlardan çok daha eski olan cami ve çeşme bunu göstermektedir. Mahalle halkı Yunanistan'dan ve Bulgaristan'dan gelen göçmenlerden ve büyük bir kısmı yerli halktan oluşmaktadır. Mahallenin camisi, Bulgar istilasında yakılmış olup, daha sonra köylüler tarafından Karatepeden temin edilen ağaçlarla tamir edilerek hizmete verilmiştir. Zamanında çok zengin bir ailenin Adile Hatun adında nişanlı bir kızı varmış. Fakat gencecik yaşta ölen bu kızın anısına annesi çeyiziyle adına izafeten cami ve çeşmeyi yaptırmıştır. Bugün halen Camide cuma namazı hutbelerinde merhum Adile Hatun ismi zikredilmektedir. Daha sonra buraya üç çiftlik halinde üç aile yerleşir. Daha sonra çoğalırlar. Mahallenin şu andaki adı değişikliğe uğramadığı gibi, kimin tarafından ve ne zaman verildiği bilinmemektedir. Ancak, mahallenin kuzeybatısında bulunan Karatepenin demir gibi sert taşından ve adının birleşiminden aldığı söylenmektedir.
Cumhuriyetten önce 3. sınıfa kadar arap harfleri ile eğitim veriliyormuş. Mahallede ilk olarak okul, 1936-1937 öğretim yılında 3 sınıflı olarak açılmıştır. Bir ara 2. Dünya Savaşı nedeni ile öğretime ara verilmiş ve 1950 yılında 5 sınıflı olarak eğitim öğretime tekrar başlamış ve taşımalı eğitime kadar devam etmiştir. Taşımalı eğitim ile mahalle öğrencileri Evrenbey İlköğretim Okuluna taşınmakta ve burada eğitim öğretimlerine devam etmektedirler. Okuma yazma oranı % 90'dır.
Mahalle ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Ekilen ürünler; buğday, ayçiçeği, mısır, yonca, arpa, bağ, kavun ve değişik sebzelerdir. Bunun yanında hayvancılık gelişmiş da olup büyükbaş hayvan olarak süt inekçiliği ve besicilik yapılmakta, küçükbaş hayvan olarak da koyun ve çok az keçi bulunmaktadır. Bunların yanında kümes hayvanı da bakılmaktadır. Günlük süt üretimi 2 ton civarındadır. Barajdan elde edilen balıkların satış ve pazarlamasını 1983 yılında mahallede kurulan ve 1985 yılında faaliyete geçen Su Ürünleri Değerlendirme Kooperatifi yapmaktadır. Bunlar av süresi içinde her gün balık tutup kooperatife satmaktadırlar. Barajda aynalı sazan, yerli sazan ve testere balığı çıkmaktadır. Bu da mahalleye gelir sağlamaktadır.
