Silivri'nin İstanbul toplam nüfusu içindeki payı %1 düzeyindedir. İstanbul'daki 32 ilçe içinde daimi ikamet eden nüfus büyüklüğü olarak Şile, Çatalca, Eminönü ve Adalar ilçelerinin önünde 28. sırada yer almaktadır. Ancak yaz aylarında İstanbul'un nüfus yoğunluğu yüksek ilçelerinden birisi konumuna gelmektedir. 2000 yılı verilerine göre ilçe merkezi nüfusu, 44.530, ilçe genelinde ise 108.155'tir (44.530 kişi ilçe merkezinde, 41.699 kişi belde merkezlerinde ve 21.886 kişi köylerde olmak üzere). Kilometrekareye düşen kişi sayısı 1990 yılında 90 iken, 2000 yılında 126'ya yükselmiştir.

Silivri'nin nüfusu 1997'deki verilere göre 38.932 iken 2000'de 44.530'a yükselmiştir. 2007 itibarı ile ise tahminen 72 bine yakındır. En kalabalık beldesi Selimpaşa'dır. 2000 nüfus sayımında Selimpaşa'da 9.151 kişi kayıtlara işlenmiştir. En küçük köyü ise 270 kişi ile Küçüksinekli'dir. Onu 402 kişiyle Büyüksinekli takip etmektedir. En kalabalık köyü ise Silivri'ye en yakın köy olan 2.700 nüfuslu Fener Mahallesi'dir. Köy nüfusu giderek azalmakta ve kırsal alanlardan kentsel alanlara göç yoğunlaşmaktadır.

Silivri'de 1960'lı yıllardan beri yapılagelmekte olan Yoğurt Festivali ile Silivri'nin yaz aylarına bir canlılık getirilmeye çalışılmakta ve Silivri'nin tanıtımı öngörülmektedir.

Bazı yıllar, ilgisizlik gerekçesiyle düzenlenmeyen Silivri Yoğurt Festivali, son birkaç yıldır uluslararası katılımlarla organize edilmeye çalışılmaktadır. Doğal olarak popüler kültür düzeyini aşamayan festivalde, Silivri'de yaşayan sanatçılara yeterli yer ayrılmaması eleştirilere yol açmaktadır.

2000'li yılların başlamasıyla birlikte Silivri'de edebiyat / sanat alanında bazı gelişmeler olmuştur. Yerel gazetelerdeki şiir sayfalarından sonra Çıkın adında (tüm ülkede dağıtımı yapılan) bir şiir seçkisi çıkarılmış, radyo ve televizyon kanallarındaki şiir ve türkü programlarından sonra yoğun katılımlı şiir-türkü geceleri düzenlenmiştir. 2007'de ise Süveyda isimli bir edebiyat dergisi yayınına başlamıştır.

Belediye bünyesinde yaklaşık 15 yıl faaliyet gösteren ve gençlerin kültürel-sanatsal faaliyetlerde bulunmasını sağlayan Kültürevi kapanmıştır. Fakat sonra tekrar faaliyetlerine başlamıştır. Şu anda bünyesinde gitar, keman, ud, ebru, yetişkin ve çocuk resim, vitray, mozail, hat, çocuk tiyatro kursları ile birlikte Belediye tiyaro topluluğu, Türk Sanat Müziği Topluluğu ve Silivri'nin adını tüm dünyaya duyuran Halk Oyunları Ekibi bulunmaktadır. Kültür ve sanat anlamında İstanbul'un önemli merkezlari arasına yer almaya adaydır.

Silivri esasen ağaçsız bir bitki örtüsüne sahip olup, hakim görünüş steptir. Az değişen ve tek dize halinde görülen bir örtü, bölgeyi kaplar. Kuzeyde dağ köylerine doğru çıkıldığında, yükseklik ve rutubetin daha elverişli şartlarda olması nedeniyle ormanlık bölgeler bulunmaktadır. Bugün görülen şekil, genel olarak gövdeli ağaç ve yer yer çalılıklardan ibarettir. Bu topluluğu meydana getiren ağaçlar arasında daha çok yaprağı dökülen çeşitler fazlalıktadır. En fazla görülen ağaçlar arasında gürgen, akağaç, meşe ve kayını sayabiliriz. Yapraklarını dökmeyen çeşitler arasında ardıç ve özellikle bodur meşe sayılabilir. Hakim topluluk içinde bulunan bodur meşenin daha çok yer alması, bölgenin Akdeniz iklimini daha iyi açıklar. Bu topluluk yanında kekik otu, yabani nane ve sazlar görülür. Dağ köyleri bölgesinin karakteristik bitkisi funda ağacıdır (erica arborea). Orman bölgelerinde yer yer, adacıklar halinde çalı süpürgesi görülür.

1990'ların başlarındaki verilere göre Silivri'deki ormanlık alan 27.453 hektardır. Silivri bölgesindeki ormanlık alanlarda meşe ve gürgen çeşitleri, ardıç, ıhlamur, kızılcık, fındık, söğüt, orman kavağı, muşmula, yabani elma ve ahlat doğal olarak; karaçam, sahilçamı, fıstıkçamı, akasya, ceviz ve selvi ise dikim şekliyle yetişmektedir.

Silivri bölgesindeki ormanlık alanlarda domuz, tavşan, kurt, çakal, tilki, gelincik, sansar, kokarca, porsuk, köstebek, fare, sincap, yılan, bıldırcın, çulluk, ördek, kaz, güvercin, doğan, şahin, atmaca ve az sayıda da karaca görülmektedir.

Silivri denince akla "Silivri Yoğurdu" gelmekle birlikte, 1950'li-1960'lı yıllardaki o "Silivri Yoğurdu"ndan eser kalmamıştır. Zamanında ülke çapında ün yapmış olan yoğurdunun özelliği, hayvanların otlatıldığı meraların botanik yapısından ve bölgesel mayalama / yoğurt yapım tekniğinden geldiği sanılmaktadır. Şuan silivri de yapılan uluslararası yoğurt festivaliyle yoğurt geleneği sürmektedir.

Silivri'de günden güne azalan ekilebilir tarım topraklarında daha çok buğday yetiştirilmektedir. Daha sonra ise ayçiçeği ve arpa gelmektedir. Meyve yetiştiriciliğinin yok denecek kadar az olduğu Silivri'de 1970'lere kadar birçok yerde bağ olmasına rağmen, günümüzde üzüm yetiştiriciliği neredeyse hiç yapılmamaktadır. Bağcılığın yok olmasının sebebi, ilçedeki Rumlar'ın göçe zorlanmış olmasıdır. Sebze yetiştiriciliğinin de günden güne azaldığı görülen Silivri'de, karpuz yetiştirme konusunda bir ısrar olduğu görülmektedir. Çok az miktarda arıcılık yapılmakla birlikte, büyükbaş hayvan yetiştiriciliği de günden güne azalmaktadır. Genellikle sığır-inek ve koyun yetiştirilmekte olup Danamandıra Köyü'nde manda yetiştiriciliği az da olsa devam etmektedir.