Trakyanet

2011 yılı nüfusu 6.239'dur.

Köyleri

Ayazma Sindelli Bulatköy
Mescit Mahalle Kayabaşı Kuruçay
Kavacık Dağ Karamusası Koyundere
Işıklar (Aşıklar) Tekedere (Tekkedere) Çepelli (Mistos)
Yuvacılı (Eski ve yeni) Petmezağa (Petmezağılı) Narlıköy (Polyanthos)
Kozlardere (Küpköy, şimdiki adı Linos) Kirazlı (Keresli, şimdiki adı Kerasea) Gebecili (Kepeciler, şimdiki adı Rizoma)
Büyük Müsellim (Yaka Müsellim, şimdiki adı Mega Piston) Eşekçili (Merkepçili, şimdiki adı Thamna)  

Ferecik (Feres) Yunanistan'ın Batı Trakya'daki Evros ilinin güneyinde, çok yakınındaki Meriç Nehri'nin ve deltasının paralelinde ve batı şeridinde yer alan yerleşim. 2011 nüfusu 9.245'dir. Via Egnatia yolu ile Dedeağaç (Alexandroupolis) - Kavala ve Selanik'e bağlanır. Türkiye'nin sınır kasabası Enez'e kuzey-kuzeybatı yönünde 20 km mesafededir.

Kent, adını ilk olarak, Bizans İmparatoru I. Aleksios Komnenos'un oğullarından ve Komnenos hanedanının son temsilcisi I. Andronikos Komnenos'un babası Isaakos Komnenos tarafından 1151-1152'de burada inşa ettirilen "Bera" veya "Beros" manastırından (Bakire Meryem Cosmosoteira) aldı ve "Bera" şeklinde anıldı. Daha sonraki Bizans kaynaklarında Berroia veya Phera şeklinde de anıldı.

Phera, 1330'lardan itibaren önce Aydınoğlu Gazi Umur Bey, sonrasında da Orhan Gazi'nin oğlu Süleyman Gazi aracılığıyla Bizans İmparatorlarına yardım maksadıyla asker gönderdikleri bir bölgede yer almaktaydı. Bu dönemde Türk birlikleri tarafından ilk kez olarak ele geçirildiği anlaşılmaktadır. 1371'de Osmanlı Devleti'nin Sırp İmparatorluğu'na karşı Çirmen Savaşı'nı kazanmalarının ardından gelen Batı Trakya'nın tamamının fethi sürecinde 1373'de Lala Şahin Paşa tarafından Osmanlı topraklarına katıldı ve "Ferecik" ismini aldı. Osmanlı fethini takiben manastır ana kilisesi (katholikon) Süleyman Gazi'nin adını taşıyan bir camiye dönüştürüldü. Beşyüz yılı aşkın bir süre cami olarak kullanılmasının ardından bölgenin Balkan Savaşları sonucunda ve 1920 sonrasında Yunanistan yönetimine geçmesi ile tekrar kiliseye çevrildi.

Kozlukebir (Arriana), Kalikratis ile Rodop ilinde oluşturulan Sirkeli (Filira) merkezli Kozlukebir (Arriana) belediyesi Rodop iline ait 4 belediyeden biridir. Bu belediye neredeyse bütünüyle azınlık fertleri tarafından iskân olunur. Bu belediye Sirkeli (Filira) belediyesi ile Hemetli (Organi) ve Mehrikoz (Kehros) nahiyeleri ile birleştirilerek ortaya çıktı. Diğer belediye ve nahiyeler lağvedildi. Belediye sınırlarında yaklaşık olarak 18.000 kişi yaşamaktadır. Yeni oluşan belediye meclisi 27 üyeden oluşacağı biliniyor. Bölge halkının % 95'i tarımla, %5'i ticaretle uğraşmaktadır.

Kozlukebir (Arriana) Rodop İlinin Kuzey doğusunda Gümülcine'ye (Komotini) 34 Km Dedeagaç'a (Alexandroupolis) 40 Km uzaklıkta bulunmaktadır. Güneyinde Kurcalı Köyü (Likion), doğusunda Yassı höyük(Iasion) ve Evrenköy (Evrenos) batısında Bıyıklıköy (Mistakas) kuzeyinde Üçgaziler (Nikite) ve Taşkınlar (Kinira) bulunmaktadır.

Kozlukebir 2011 sayımına göre nüfusu 5.845'dir. Batı Trakya'nın Türk nufusa sahip en büyük yerleşim yerlerindendir.

Kozlukebir halkının % 95 i tarımla (tütüncülük) %5 i ticaretle ugraşmaktadır. Kozlukebir Halkı Yunanistan'ın baskıcı politikaları yüzünden 2000 yıllarına kadar hiç bir varlık gösterememiş, devamlı Türkiye ve Avrupa Ülkelerine göç vermiştir. Avrupanın telkinleri doğrultusunda Yunanistan politikasinda bazı yumuşamalar olunca hızla gelişmiştir.

Bugün Kozlukebir, esnafı ve canlılığı ile bölgenin çekim merkezi olma özelliğini korumaktadır. Kozlukebir'de iki okul, bir cami, bir mescit, ışıklandırılmis futbol sahası ve yüzün üzerinde esnafı ile Batı Trakya'nın en dinamik en hareketli yerleşim yerlerinden birisidir. Kozlukebir'in yazılı bir tarihi olmaması nedeniyle ne zaman kurulduğu ve kimler tarafından kurulduğu tam olarak bilinmemektedir. Yaşlıların anlatımları ve mezar taşlarının incelenmesiyle tahminen 300 -350 yıl önce Konya ve civarından gelenler tarafından kurulduğu sanılmaktadır.

Kozlukebir'in (Arriana) Işıklar köyüne doğru uzanan yolun hemen sol tarafında Eski Edirne Kaldırımı üzerinde Kozlukebir Yaranı bulunmaktadır.

4.000 m²'lik bir alanda, üç ayrı yerde birer mezarla bütünleşen şehitlikte, eskiden o çevre köylüleri tarafından 11 yılda bir büyük bir şölen yapılırdı. Şölenin tabanını oluşturan dini merasimde; 11 sığır kurban edilir, pilavlar pişirilir ve gelen misafirlere ikram edilirdi.

Anlatılanlara göre, buradaki şehitler 11 kişi olup Gazi Evrenos Beyin arkadaşları olduğu söylenir.

"Üçler" diye bilinen türbe içindeki toprak ibriğin şehitlere ait olduğu, bazen suyla dolup bazen boşaldığı, şehitlerin burada olağanüstü durumlarda ibadetle meşgul oldukları ve bu toprak ibriklerdeki sularla abdest aldıkları söylenir.

Yine burada, olağanüstü durumlarda gökten ışık seli gibi bir inişin bu bölgede nadir kişiler tarafından görüldüğü söylenirken, çok önemli olayların da hemen o günlerde vukuu bulduğu anlatılanlar arasındadır.

Sözü edilen toprak ibriğin yaklaşık 400 yıllık olduğu ve halâ yeni yapılmış gibi durduğu bilimektedir.

Köyleri

Mehrikoz Yukarı Gerdeme Çardaklı
Hacıköy (Agiochori) Işıklar (İpion) Kozdere (Drania)
Üçgaziler (Nikites) Taşkınlar (Kinira) Sirkeli (Büyük)
Dolapçılar (Strofi) Payamlar (Plagia) Kulübe (Kalyvia)
Pazar(Pazarköy) Kayrak (Ardia) Dündarlı (Drosia)
Karacaoğlan (Aratos) Hacıören (Vyrsini) Kovanlık (Kovalo)
Ballahor (Vragia) Küçük Sirkeli (Agra) Durhasanlar (Neda)
Musacık (Myrtiski) Satıköy (Lambro) Çelebiköy (Arhondika)
Gerdeme (Kardamos) Payamdere (Paterma) Değirmendere (Darmeni)
Hemetli (Hamitli) Yeniköy (Eskiden Çardaklı, Skiada) Sınırdere (Şimdiki adı Nevra)
Kızılağaç (Ragada) Kalenderköy (şimdiki adı Kalindiryo) Kuruçalı (Kurcalı, şimdiki adı Likion)
Bıyıklıköy (Bıyıklıosman, şimdiki adı Mistakas) Yukarı Kamberler (Kato Kampi) Basırlıköy (Basralıköy, şimdiki adı Pasos)
Domruköy (Tomrukköy - Tomurluköy, Dhokos) Çalabı (Çalaplı, şimdiki adı Smigada) Menetler (Menettiler, şimdiki adı Skaloma)
Eşekdere (Üşekdere, Uşakdere, şimdiki adı Esochi) Kozören (Kösören, Közviran, şimdiki adı Kato Vyrsini) Delinasuhköy (Delinazköy, şimdiki adı Dilina)
Kardere (Karadere, şimdiki adı Drimi) Üntüren (Üntören, Üntiren, şimdiki adı Ano Drosini) Küçüren (Küçükören, şimdiki adı Kato Drosini)
Küçük Müsellim (Ova Müsellim, şimdiki adı Mikro Piston) Aşağı Kamberler (Ano Kampi) Hebilköy (Halilören, şimdiki adı Khloi)
Omurluköy (Umurluköy, Umurköy, Turgutoba, şimdiki adı Omiriko)    
Mehrikoz'a Bağlı Mahalleler (Mezralar)
Salıncak Pişkadere Fırlaç
Örpek Atmezarı (Eğrek mezrası) Çukka (Çukkalar)
Kaypak (Kampos) Manastır (Monastiri) Beşikli (Kerasia)
Küçük Mehrikoz (Kato Kerchos)    

2011 yılı nüfusu 22.014'tür.

Köyleri

Tilkiköy Elburgaz Doğanca
Sitarya Saltıklı Harduman
Çeşme Sülüklüköy Aksakal
Bıldırköy Sofular Karabağ
Lilikuş Çobanlar Yaylacık
İstasyon Pehlivan Çayırı Karaağaç
İğneoğlu Thuriyon Kapıcıköy
İshakpaşaköyü İspitli Patagi
Şahince Taşçı Arnavutköy Maraş
Kiliseli Kumarlı Emledinköy
Büyük Çavuşlu Kosti Tavşankoru
Prangıköy Eski Omurlu Kadıköy
Karlı (Koca Aliköy) Tatarköy (Sterna) Kabaöyük (Kabahöyük)
Sarıhisar (Sarıhıdır) Ecesultan (Yüce Sultan) Perşemli (Perçinli)
Yeni Omurlu (Umurbey) Çörekköy (Kastanies) Sadırlı (Plati)
Kadıköy (Dikaia) Korucuköy (Karoti) Koyunlu (Kiros)
Sarıyer (Therapeion) Körmüt (Kiremitli) Burgucan (Çiftliği)
Samovina (Ammovouno) Delimusluk (Dilimciköy) Epçeli (Kanadas)
Beştepe (Pentalofos) Bektaşlı (Bektaşiköy) İshaklı (Karaishaklı)
Küçük Çavuşlu (Mikro Doxipara) Bosnaköy (Nea Vyssa) Canbazlar (Cambazlar)
Çengelli (Çengellilöy) Karacahalil (Karaca Halilköy) Saranköy (Sarayköy)
Emirli (Emirler, Şimdiki adı Kavyli) Körükçüler (Hocalar) Helvacı (Helvacıköy)
Kulaklı (Şimdiki adı Ampelakia) Sarmana (Simavna, şimdiki adı Kiprinos) Türkdoğancı (Türkdoğanca, Efrem)
Asimeniyon (Şimdiki adı Asimenion) Kuleli (Kuleliburgaz, şimdiki adı Pythion) Zufköy (Çavuşköy, Şimdiki adı Sofiko)
Seymenli (İnceğiz, Şimdiki adı Fylakio) Çirmen (Çermen, Çemen, şimdiki adı Ormenio) Ürelköy (Üreyiş, Yürüyüşköy, Şimdiki adı Dilofos)
Bulgarköy (Balı-Bulgarköy, Şimdiki adı Ellinochori) Deleleşköy (Deliilyasköy, Divaneilyas, Şimdiki adı İsaakio)  

Şapçı (Sapes), Yunanistan'da, Batı Trakya'da, Rodop vilayetinin Gümülcine'den sonra ikinci büyük şehridir. Konum itibariyle, Dedeağaç-Gümülcine yolunun ortasında yer almaktadır.

Şapçı Kasabası Maronya-Şapçı iline bağlı bir ilçe merkezidir. Gümülcine’ye 27 kilometre, Dedeağaç’a 38 kilometre mesafededir. Kasaba adını etrafındaki dağlardan çıkarılan şap madeni ocaklarından almaktadır.

17.yüzyılda kasabayı ziyaret eden Evliya Çelebi on ciltlik ünlü seyahatnamesinde, kasaba hakkında bize bazı bilgiler vermektedir. Gezginimiz kasabanın bir dağ eteğinde olup 200 evi, iki camii ve iki hanı olduğunu, köy halkının bütün çevre dağlardan şap çıkararak geçimlerini sağladığını söyler. Osmanlı-Türk hâkimiyetine geçiş yılı bağlı olduğu Gümülcine ile paraleldir. Yani Sultan I.Murat’ın ünlü komutanı Gazi Evrenos Bey tarafından 1362-1364 yıllarında Osmanlı topraklarına katılmıştır. Kasabada sağlık merkezi, belediye, karakol, vergi dairesi, postane, telefon idaresi, üç tane banka şubesi, bir azınlık ilkokulu, iki cami, bir mescit bulunmaktadır.

Bugün ibadete açık olan iki camiden biri olan Hamidiye (minareli) Camii, günde beş vakit, Cuma, bayram ve teravih namazlarında ibadete açıktır. Eski adıyla Süleyman Paşa Camii olarak ta bilinmektedir. Ancak adı zikredilen camiden günümüzde herhangi bir eser mevcut değildir. Günümüzde ibadete açık olan Minareli Camii tarihi bilinmemek kaydıyla köy halkı tarafından inşa edilmiştir. Cami ayrıca 1990 yılında kapsamlı bir tamir geçirmiştir.

Kasabanın ikinci camisi olan Çarşı veya Çınarlı Camii ise minaresiz olup inşa tarihi bilinmemektedir. Rivayetlere göre 1941 yılında adı geçen cami, Bulgarlar tarafından belli bir süre kilise olarak kullanılmıştır. Çarşı Camii 1997 yılında kapsamlı bir tamir görmüştür. Çarşı Camii sadece Cuma, bayram ve teravih namazlarında ibadete açıktır. Yukarı Mahalle veya Hamit Mahallesi Mescidi’nin de inşa tarihi bilinmemektedir. Mescit akşam, yatsı ve teravih namazlarında ibadete açıktır. 2009 yılı Haziran Ayı’nda kapsamlı tamirden geçirilerek tekrar ibadete açılmıştır. Kasabanın azınlık ilkokulu Çarşı Camii’nin yanında, 6 sınıftan ibaret olup 7 öğretmen ve 90 öğrencisi ile hizmet vermektedir. İlkokulun tarihi Osmanlı hamamından dönüştürülerek günümüzdeki konumuna getirildiği yaşlılar tarafından ifade edilmektedir. Kasabanın mezarlığı batı kesiminde, oldukça bakımlı olup takriben 350 yıllık mezar taşlarına rastlanmaktadır. Mezarlık Hıristiyan Mezarlığı ile karşı karşıyadır.

Kasabada mevcut olan vakıf malları sırasıyla şöyledir
  1. Minareli Camii içi 221,40 metrekare, genel 2 dönüm 359 metrekare,
  2. Çarşı Camii içi 170 metrekare, genel 247,17 metrekare,
  3. Yukarı Mahalle Mescidi genel 74,10 metrekare,
  4. Eski tekke yeri 146 metrekare,
  5. Eski mektep 68 metrekare olup camiye vakıf edilmiştir
  6. Merkezde dükkân 11,25 metrekare,
  7. Mezarlık genel 31 dönüm 50 metrekare
  8. Şapçı mevkiinde 1.tarla 4 dönüm, 2. tarla 2 dönüm 220 metrekare.
  9. Karacaoğlan Köyü Mevkii’nde tarla 2 dönüm 750 metrekare,
  10. Çiftlik Köyü Mevkii’nde tarla 2 dönüm 900 metrekare
Kasaba Yunan ve Türklerden oluşan bir yerleşim birimidir. Müslüman hane sayısı 470 olup, nüfus da 1500 kişidir. Kasabadaki soydaşların günümüzde geçim kaynağı, esnaflık, çiftçilik ve serbest meslekten oluşmaktadır. Κasabada Nisan 2009 ayında açılışı yapılan ve halen faaliyette olan, Şapçı Azınlık Kültür ve Folklor Derneği kasaba halkına kültür alanında en iyi hizmet verebilme amacıyla kurulmuştur. Kasabada dini ve milli değerlere saygı gösterilmekte, gelenek ve görenekler özüne uygun bir şekilde yaşatılmaya devam etmektedir.

2011 yılı nüfusu 10.925'dir.

Köyleri

Kuştepe Çobantepe Taşlık
Çadırlı Karakurcalı Çiftlik
Karaağaçköyü Domlukoy Yassıhöyük
Kızıllar (Kizario) Evrenköy (Evrinos) Aşağıköy (Arsakio)
Baldıran (Nea Santa) Eski Kurcalı (Karakuruçalı) Hacımustaköy (Hacımustafaköy)
İrican (Ircan(halk dilinde)Ağrican, Ağırcan) Çeribaşköy (Çeribaşıköy, şimdiki adı Protato) Lefeciler (Ulufeciler, şimdiki adı Lefario)
Bekirköy (Ebubekir karyesi, şimdiki adı Velkio)    

Dimetoka (Didymoteichon) Trakya bölgesinde bir kasabadır. Türkiye sınırlarına uzaklığı, yalnızca 12 km.dir. Uzunköprü ilçesinin, yaklaşık 20 km. kuzeyindedir. Edirne ili 50 km. Atina ise 948 km. Selanik 437 km. uzaklıktadır. Dedeağaç iline ise, 90 km. uzaklıktadır. İlçenin isminin kelime anlamı "ikiz hisar" veya "ikiz duvar"dır. 

2011 yılı nüfusu 18.767'dir.

Türkiye sınırlarına 5 km. uzaklıkta ve Edirne ilinin sanki uzak bir mahallesi gibidir. Kasabanın içinden: "Kızıl Deli Çay" geçmektedir. Zaten, ilçenin en büyük sıkıntısı, Meriç Nehrinin taşkınlarıdır. Son olarak 2 Mart 2005 tarihinde, birkaç gün süren sel, bölgeyi etkilemiştir. Ancak mağazalar ve evler son 50 yıllık sürecin en etkin sel baskınından çok fazla etkilenmişlerdir.

İlçe merkezinde 9 bin kişi yaşamaktadır. Bölgenin hemen yakınında "Didia" ormanı bulunuyor. Batı bölümündeki arazi çok dağlık ve ormanlıktır.

Buranın diğer öne çıkan özelliği Osmanlı Bektaşilerinin en önemli merkezi olan "Kızıl Deli Sultan Bektaşi Tekkesi" nin burada bulunmasıdır. Kızıl Deli Sultan yani Seyyid Ali Sultan hakkında anlatılan bir rivayetten söz etmek gerekirse; "Süleyman Paşa Rumelinin fethine çıkacağı zaman, ordusuna katılmak isteyen Seyyid Ali Sultanı; çok genç olduğu bahisle kabul etmez. Ancak; Seyyid Ali Sultan, ordunun peşini bırakmaz, geriden orduyu takip ederek ilerler. Ordu Çanakkale Boğazına geldiğinde, Rumeliye geçecekleri yerde mola verirler ve bir gecenin sabahında, Seyyid Ali Sultan uyandığında, bütün ordunun sallar üzerinden ilerleyerek, boğazın karşısına geçtiğini görür ve kendisi, boğazın diğer yanında kalır. Bunun üzerine Seyyid Ali Sultan; denize doğru koşmaya başlar ve sanki karada koşar gibi, denizin üstünde koşarak, boğazın karşı kıyısına geçer." Evet, yani sonuçta pek bilimsel yanı yok ama bu bir inanç meselesi.

Seyyid Ali Sultan’ın tekkesi ilçe merkezinin 4-5 km. uzağındaki Ruşenler köyündedir. Zaten, bölgedeki ilk Türk yerleşim yerleri, bu köy civarıdır. Tekkede mescit, mezarlık, misafirhane, türbe, aşevi ve çeşme bulunmaktadır. Günümüzde Hıdırellez sonrası, yani 6 Mayıs sonrasında birçok yerden gelen misafirler, burada uzun yıllara dayalı gelenekleri sürdürmektedirler. 

Tarihi

Evvelce Plotinoupolis olarak anılan Didymoteichon Geç Bizans döneminden itibaren bölgesinde önem kazanmış, imparatorluğun son hanedanı Palaiologus'lara karısı aracılığı ile akraba olmakla hanedana bir anlamda dışarıdan giren rakip imparator VI. Yannis Kantakuzenos 26 Ekim 1341'de destekçilerince burada imparator ilan edildi ve uzun bir iç savaş sürecinden sonra 16 Mayıs 1346'da burada taç giydi. 1343'de Kantakuzenos'un karısı Eirene'in burada Bulgarlarca ablukaya alınması üzerinde yardıma çağırılan Aydınoğlu Gazi Umur Bey 380 gemi ve 29,000 askerle bölgeye gelerek Bulgarları Didymoteichon'dan uzaklaştırmayı başardı. 1345'de yine Aydınoğlu Gazi Umur Bey, yanında Saruhan Beyliği hanedanından Saruhanoğlu Süleyman Bey olduğu halde 20,000 süvari ile Orhan Gazi'nin evvelce buraya sevkettiği birliklere katılmış ve üç beyliğin müşterek kuvveti Didymoteichon bölgesini egemenliği altına başlayan Bulgar şaki Momçilo'yu 7 Haziran 1345'de yenmeyi başarmışlardır.

1361'de Osmanlı Devleti topraklarına dahil edilmesinin ardından Dimetoka döneminde Balkanların önemli merkezlerinden biri haline geldi. Osmanlı padişahı I. Murad, Edirne'de Eski Saray inşa edilirken 5 yıl burada kalmış, oğlu Yıldırım Bayezid burada doğmuştur. Önemli bir Osmanlı mimari eseri olan (halen bakımsız durumdaki) Çelebi Sultan Mehmet Camii (Dimetoka Beyazıt Camii de denir) bu dönemde inşa edilmiştir. Kara Timurtaş Paşa oğlu Oruç Paşa'nın 1398, Feridun Ahmed Bey'in 1571 tarihli hamamları da bulunmaktadır.

Bu anlamda, Dimetoka'nın kısa bir süre için, Osmanlı Devleti'ne (Bursa'nın yanı sıra ve Edirne öncesinde) başkentlik yaptığı söylenebilir.

18. yüzyılda ise, Rusya'ya karşı giriştiği Poltava Savaşı'nı kaybederek Osmanlı İmparatorluğu'na sığınan İsveç kralı Demirbaş Şarl, 1713-1714'de burada meskun tutulmuştur.

Dimetoka, esasen, 2. Balkan Savaşı'nda Enver Paşa tarafından Edirne ile birlikte geri alınan bölgenin içindedir. Ağustos 1913 Bükreş Antlaşması ile Bulgaristan sınırları içinde kalan Batı Trakya demiryolu hattının 50 km.lik bir kısmı Meriç'in batı kıyı şeridini takip ederek buradan geçmekteydi. Bu da, Bulgaristan iç bölgeleri ile Batı Trakya limanları arasındaki ulaşımın kısmen Türkiye topraklarından geçmesi sonucunu doğurmaktaydı. 1915 sonbaharında, Çanakkale Savaşı'nın kritik dönemleri aşıldıktan sonra, yeni saldırılara karşı Almanya'dan sevkedilecek malzemenin Türkiye'ye ulaşabilmesi için Bulgaristan'ın Almanya-Avusturya-Osmanlı İmparatorluğu ittifakı içinde savaşa girmesi çok önemli görülmekteydi. Savaşın her iki ittifak grubunun da uzun bir süre lobi yaptığı Bulgaristan, bu kritik bölgeyi (savaşın sonunu beklemeksizin) hemen terketmeyi kabul eden İttihat ve Terakki politikası ile cezbedildi. Böylece Dimetoka yöresi, 1915'de Bulgaristan'a bırakılarak bu ülkenin İttifak Devletleri tarafında savaşa girişinin rüşveti oldu.

I. Dünya Savaşı sonunda, Lozan Antlaşması ile kesinleşecek şekilde Yunanistan'a dahil edilmiştir.
Günümüz Dimetoka'sının karşılaştığı en büyük sorun mütemadiyen Meriç Nehri'nin taşkınlarına uğramasıdır.

Turizm

Özellikle yaz aylarında, ilçenin meydanı çok hareketlidir. Çünkü burada, birçok kafe bulunmaktadır ve gençler, bu kafelerde otururlar. Hatta normal bir gün içinde bile, ortalıkta dolaşırken güzel kıyafetler ve makyaj yaptıklarını görünce şaşıracaksınız.

İlçede, az sayıda otel vardır. 

Ne Satın Alınır?

Dimetoka bölgesine yolunuz düşerse buradan kırmızı bardak, kase veya ibrikler satın alabilirsiniz.

Gezilecek Yerler

Dimetoka Kalesi

İlçenin en dikkat çekici bölgesidir. Evliya Çelebinin yazıtlarında kalenin ilk olarak Dimo isimli bir Rum kral ve oğlu Doka tarafından yapıldığını ve bu yüzden adının "Dimodoko" olduğu söylenir. 1359 yılında Yıldırım Beyazıt döneminde Hacı İlbey kaleyi kuşatır. Dimo isimli kral avda iken esir edilir. Doko isimli oğlu ise teslim olur ve kale ele geçirilir.

Günümüzde Kızıl-Deli çayının bulunduğu yerde bölgeye hakim bir tepe üzerinde kalenin kalıntıları harabesi görülebiliyor. Kaleye çıktığınızda dümdüz bir ovada nasıl bu kadar büyük bir kaya kütlesinin bulunduğuna şaşıracaksınız. Zaten eski Dimetoka yerleşimi de bu kaya kütlesinin üstü ve yamaçlarında kurulmuştur. Buranın uzun süre Osmanlılar tarafından tutulmasının en büyük nedeni de böylesi muhteşem ve ele geçirilemez bir kalenin burada olması olduğu söyleniyor.

Evliya Çelebi yazıtlarında kale hakkında kalenin gayet sağlam olduğu ve en yüksek kısmında ise Padişah Sarayı ile 2 kule (iç kalede Kız kulesi ve Cephane kulesi) bulunduğunu yazar. Ayrıca o dönemde Yıldırım Beyazıt Han Camisi başta olmak üzere bölgede 11 mescit bulunduğunu da belirtir. Eski kaleye çıkmaya niyetlenirseniz yol boyunca eski sokaklar cumbalı ahşap evler ve camiler arasından geçersiniz. Bu durum uzun yıllar Osmanlı egemenliğinde kalmış olmanın etkisini ziyaretçilere hemen hissettirir. Buradaki 2 camiden biri halen ibadete açıktır. Diğer cami ise, gayet muhteşem bir görünümdedir. Ancak bu cami ibadete açık değildir. Minaresinin bir kısmı çökmüş hatta tavanı da çökmüş ve sonradan bir şekilde kapatılmıştır. Kaleye dış kapıdan girerken duvarlardan birinde mermer üzerinde süslü yazılar görülüyor. Yukarı kalede görülmeye değer bir de padişah sarayı kalıntıları bulunmaktadır. Sarayın küçük köşkleri odaları ve sofaları bulunuyor. 

Çelebi Sultan Mehmet Camii

Dimetoka Beyazıt Camisi de denilmektedir. Çelebi Sultan Mehmet tarafından 1420 yılında mimar İvaz Paşaya yaptırılmıştır. İvaz Paşa aynı zamanda Bursa’daki Yeşil Cami ve Yeşil Türbenin de mimarıdır. Cami 11 metre yüksekliktedir. Duvarlarının kalınlığı 2 metredir. Balkanlar bölgesinin en büyük camisi olarak öne çıkmaktadır.

Ancak caminin yapılması sırasında Çelebi Sultan Mehmet vefat eder ve bu yüzden cami kubbeli değil çatılı yapılmıştır. Bu şekilde yapılmasının bir nedeni daha var. Cami inşaatı bitmiş tam kubbeye sıra gelmiştir. Ancak bu sırada Anadolu’da Timur istilası görülür. Bunun üzerine kubbeyi istedikleri gibi tamamlayamazlar ve acele ile ahşap-kurşun karışımı bir çatı yaparlar ve savaşa katılırlar. Ancak bu meşe ağacı ve kurşunla kaplı çatı 1996 yılında sökülür. Günümüzde çatı olarak sentetik bir madde konulmuştur. Çünkü kurşunlar rutubet nedeniyle meşe tahtaları çürütmüş ve tahtalar ağaç kurtları tarafından yenilerek yok olmaya yüz tutmuştur. Caminin yeni yapılacak çatısının meşe kullanılarak yapılması kurşun yerine ise lityum kullanılması düşünülmektedir.

Yapı ahenkli bir yapı sunmaktadır. Özellikle taç kapısı görülmeye değerdir. Yapımında büyük kesme taşlar kullanılmıştır. Bu caminin diğer en büyük bir özelliği de başka hiçbir camide bulunmayan ve duvarlara işlenmiş manzara resimlerinin bulunmasıdır. Bu manzara resimlere caminin duvarlarında taşa işlenmiştir. Gökyüzü ve cennet tasvirleri daha sonra üzerileri kapatılmış ama şimdi tekrar ortaya çıkarılmıştır. Renklerin canlılığı ve güzelliği gözalıcıdır.

Günümüzde caminin uzun süredir bölgenin bir deposu olarak kullanıldığı görünüyor. Ayrıca dış görünüşü de bakımsızlık nedeniyle kötü haldedir. Minaresi 22 metre uzunluğundadır ve uç kısmı bulunmamaktadır. 1970 yılında meydana gelen deprem sırasında minarenin üst kısmının yıkıldığı söylenmektedir. Ancak diğer bir söylenti de Bulgar işgali sırasında Bulgarlar tarafından yıkıldığıdır. 

Panagia Eleftherotria - Katedral

Kasabanın meydanında Yunanistan ülkesinin en yüksek katedrali bulunuyor. Niye yüksek? Türkiye’den de görülebilsin diye bu kadar yüksek yapmışlar. Oysa Türkiye bu katedralden yalnızca birkaç adım ötede. Katedral yapısının hemen önünde ise burnu Türkiye'ye dönük şekilde yerleştirilmiş bir savaş uçağı bulunuyor. Tüm bunların yıllardır Türkiye'nin hemen dibinde yaşayan Yunanlıların ülke yönetimi tarafından moralman güçlü tutulması amacıyla yapılmış hamleler olduğu sanılıyor. Elbette bunun karşılığı var, Türkiye'de özellikle Trakya bölgesindeki birçok askeri birliğin girişindeki toplar her ne kadar süs olarak konulmuş olsa da namluları Yunanistan'ı göstermektedir. 

Sessiz Hamam

Burası ilginç bir yer. Avrupa’nın en eski hamam yapısı olarak önem kazanıyor. Yapının içinde sesin gayet net olarak iletildiği küçük borucuklar var. Bunların diğer yandan ses için değil hamamın içindeki nemin dışarı atılması için yapıldığı da söyleniyor. Ama gerçek olan şu ki: "yapı içinde en kısık sesle olan konuşmalar bile uzaktan duyulabiliyor." Günümüzde halen kullanılmaktadır.

Köyleri

Abdullahköy Ahrenpınar (Agriani) Yeniceköy
Susmazköy Akpınar (Asproneri) Nea Psatades
Hekimli Asarbeyköy (Hisarbeyköy) Çalıköy (Paliouri)
Mandıra (Şimdiki adı Mandra) Çavuşlu (Kyani) Tokmakköy (Metaxades)
Saltıköy (Saltıkköy şimdiki adı Lavara) Karakilise (Şimdiki adı Mavrookklisi) Karabeyli (Şimdiki adı Amorio)
Kireççiler (Kızıl Arnavutköy şimdiki adı Asvestades) Karapınar (Subaşıköy şimdiki adı Vrysika) Başkilise (Şimdiki adı Protokklisi)
Hoca (Hocalı, Hoca Hallı, Acalı, Eceköy şimdiki adı Korymvos)    

Diğer Makaleler...

  1. Sofulu (Souflion)(Σουφλί)
  2. İskece (Xanthi)(Ξάνθη)
  3. Gümülcine (Komotini)(Κομοτηνή)
  4. Dedeağaç (Aleksandrupolis)(Αλεξανδρούπολη)
  5. Silivri Köyleri
  6. Çatalca Köyleri Mahalleleri
Sayfa 35 / 104
Sitemizde sizlere daha iyi hizmet sunulabilmesi için çerezler kullanılmaktadır. Hizmetlerimizi kullanarak çerez kullanımına izin vermiş olmaktasınız.
Kapat
Daha fazla bilgi