Sayfa 9 / 20
Mahalle 1600'lü yıllara ait Başbakanlık Osmanlı Arşivi'ndeki Tapu Tahrir Defterlerinde aynı adla ve 5 hane olarak gözükmektedir. Saray ilçesinin en eski mahallelerinden birisidir. 1840 tarihinde mahalle 15 haneden oluşmaktadır. 1877-1878 yılındaki Osmanlı-Rus savaşı sonrasında Bulgaristan'dan gelen göçmen Türkler mahalleye yerleşmiştir. Mahallenin Aşağı Mahalle olarak adlandırılan kısmı tamamıyla Silistre göçmenidir. Orta Mahalle denilen kısmı Bulgaristan'da birbirine komşu olan ve büyük ihtimalle köyleri de birbirine yakın olan İslimiye (Sliven) ve Eski Zağra halkından oluşmaktadır. İslimiye muhacirleri Bulgaristan'ın İslimiye (Sliven) Vilayetinin Çamdere köyündendir. Çamdere köylülerinin diğer yarısı Bursa'da Lütfiye köyündedir. Yukarı Mahalle olarak adlandırılan mahalle ise daha çok yine Bulgaristan'dan 1938 ve 1951'de göç eden Türklerden oluşmaktadır.
Mahallede tipik Rumeli gelenekleri son 25 yılda hızla değişmekle beraber devam etmektedir. Mahallede beslenme daha çok baklagiller üzerinedir. Bunun yanında süt ve tavuk ürünleri de bu menüyü tamamlamaktadır. Ancak eskinin bazı yemekleri (mesela kaçamak, kurtmaç gibi) artık unutulmaya yüz tutmuştur. 1980'li yıllara kadar kadınların tamamı kara çarşaflı iken bugün daha çok yaşlı kadınlar kullanmaktadır. Mahallede iki farklı ağız konuşulmaktadır. Aşağı mahalledeki Silistre göçmenleri sözcükleri daha çok kısa ve dar bir söyleyişe sahipken Orta Mahalle'de sözcükler daha bir genişletilerek söylenmektedir.
Tekirdağ il merkezi Süleymanpaşa'ya 76 km, Saray ilçesine 25 km uzaklıktadır. Mahallenin arazisi büyük oranda düzlük olmakla birlikte tepeliklerde az değildir. Sulanan toprakların oranı çok azdır. 1970'li yıllarda pirinç ekilirken üretim maliyeti yüzünden bu ürün terkedilmiş ve geleneksel olarak ayçiçeği ve buğday üretimine dönülmüştür.
Mahalle özellikle 1950'li yıllarda göç vermiştir. Bunların bir kısmı İstanbul Kartaltepe ve Halkalı'dadır. Daha sonraki yıllarda göç vermeye devam etmişse de bunlar daha çok Çorlu, Saray gibi yakın ilçelere olmuştur. 1990'lı yıllardan itibaren bölgeye taşınan fabrikalar dolayısıyla göç zayıflamıştır. Genç nüfusun ciddi bir kısmı buralarda çalışmakta, mahalleye gidip gelmektedir. Miras hukuku dolayısıyla topraklar hızla parçalanmış ve yeni oluşan ailelere düşen toprak miktarı 25-50 dönüme düşmüştür. İklim koşullarına bağlı tarım yapılan bu topraklarda yeni ailelerin kurtarıcısı fabrika işçiliği olmuştur. Mahalledeki doğum oranı 2 çocuğa sabitlenmiş gözükmektedir.
Mahallede ilköğretim okulu vardır. Mahallenin içme suyu şebekesi vardır. Kanalizasyon şebekesi vardır. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı vardır ancak sağlık evi yoktur. Mahalleye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup mahallede elektrik ve sabit telefon vardır.
