Σε αυτό το σημείο, οι δυνάμεις που σχετίζονται με τον ήλιο, ενσωματωμένες με τη φωτιά και το φως, και ως στοιχεία που αντλούν υποστήριξη από τον αρσενικό αέρα και έρχονται σε αντίθεση με το θηλυκό νερό, αλλά κυριαρχούν στο νερό και εκτελούν την πράξη του βρασμού, δίνοντάς του τη δύναμη να δημιουργεί, ανέλαβαν επίσης μια ζωτική λειτουργία θεραπείας και συμβολής στη μεταμόρφωση. Ο ήλιος και οι συναφείς δυνάμεις, που συχνά αντιπροσωπεύονται από λιοντάρια και παρόμοια αιλουροειδή, έγιναν σύμβολα ομάδων πολεμιστών ή αριστοκρατών, που απεικονίζονται ως πολεμιστές με φτερωτά καλύμματα κεφαλής. Δεν είναι τυχαίο ότι ο ήλιος, ως σύμβολο ευγένειας και προνομίων κατά την Εποχή του Σιδήρου, απεικονιζόταν στην εικόνα ενός ιππέα, που συνδέεται με αριστοκρατικές ομάδες πολεμιστών. Οι θεϊκές δυνάμεις που σχετίζονται με τον ήλιο και τη φωτιά αντιπροσωπεύουν επίσης πλήρως την αρσενική σεξουαλική δύναμη και συνδέονται με την υδάτινη πτυχή της θηλυκής δύναμης, που αντιπροσωπεύει τη ζωή.
Σε αυτό το σημείο, τα όπλα και τα στρατιωτικά αντικείμενα που ρίχνονταν σε πηγές, ποτάμια και βάλτους κατά την Εποχή του Χαλκού και του Σιδήρου πρέπει να αντιστοιχούν σε ένα αίτημα για βοήθεια από θηλυκές δυνάμεις εκ μέρους αρσενικών οντοτήτων ή στρατιωτικών δομών. Η σύνδεση μεταξύ των δυνάμεων που ταυτίζονται με τον ήλιο και τη φωτιά και τον άνεμο δεν είναι συμπτωματική. Συνδυάζονται με τον δυναμικό χαρακτήρα της αρσενικής δημιουργικής πολεμικής δύναμης και αποκαλύπτουν τη γονιμοποιητική της δύναμη. Τα μοτίβα ανέμου και ήλιου που είναι κρυμμένα στο σπήλαιο, τα οποία αναδύθηκαν σαφώς κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, αντιπροσωπεύουν το σπήλαιο, που ταυτίζεται με τη θανατηφόρα όψη και γονιμότητα των θηλυκών δυνάμεων και τον τόπο κατοικίας και σύμβολο ουσίας της Μητέρας Θεάς, και το καταφύγιο της αρσενικής δύναμης κατά τη διάρκεια των μαχών της ενάντια στις κακές δυνάμεις του σκότους. Πιο συγκεκριμένα, αντιπροσωπεύει το στάδιο στο οποίο επιτυγχάνει την αθανασία και περνάει από σώμα σε σώμα.
Η ύπαρξη ξένων και εχθρικών δυνάμεων, οι οποίες περιέβαλλαν και απειλούσαν τους ανθρώπους που ζούσαν σε έναν κόσμο γεμάτο κινδύνους, παρά τη φωτεινή πλευρά των θεϊκών δυνάμεων, οι οποίες επέδειξαν έναν ασταθή και μεταβαλλόμενο χαρακτήρα πανομοιότυπο με την μεταβαλλόμενη και κινητή δομή της Εποχής του Σιδήρου, μεταφέρθηκε στο ιερό βασίλειο καθώς και στο ζωντανό βασίλειο, φέρνοντας μαζί του σκοτεινές και κακόβουλες δυνάμεις που ταυτίζονται με διαφορετικές και ξένες δυνάμεις μέσα σε αυτήν την εθνική θρησκεία. Σε αυτό το σημείο, το φαινόμενο που συναντάμε στις χριστιανικές διαδικασίες ως Άγιος Γεώργιος ή Άγιος Γεώργιος, ενσωματωμένος με τον κεραυνό και τον ουρανό, που προέρχεται από τον Θεό του Ουρανού, αλλά ταυτίζεται πιο στενά με τον Ήλιο, ως ο Θεός του Πολέμου, πολεμά τις δυνάμεις του κακού με το δόρυ του, το σύμβολο δύναμης και φωτός του Θεού του Πολέμου και του Ιππικού, και αγιάζει τη στρατιωτική δομή καθιστώντας την αποτελεσματική και ισχυρή μέσα σε αυτήν την χθόνια κοινωνική δομή.
Οι δράκοι που συνήθως πολεμά εμφανίζονται ως κοινωνικό και παγκόσμιο σύμβολο, που ενσωματώνει τα τέσσερα στοιχεία του σύμπαντος και εκδηλώνεται ως αρνητική αντανάκλαση, το ακριβώς αντίθετο του υπάρχοντος θετικού βασιλείου με τις άπειρες δυνάμεις μετασχηματισμού του. Αντιπροσωπεύουν ένα διαφορετικό φαινόμενο, έναν εχθρό και έναν διαφορετικό κοινωνικό και παγκόσμιο σχηματισμό, που αντανακλάται σε καθρέφτες αλλά κρύβεται πίσω από σκοτεινές και καταστροφικές δυνάμεις, παρόμοιες και διαφορετικές. Αυτό είναι φυσικό σε ένα θρησκευτικό σύστημα που βασίζεται στον ατομικισμό και έχει σχεδιαστεί για να ενισχύσει την αντίσταση και την αγωνιστική δύναμη του ατόμου. Ομοίως, αυτός ο σχηματισμός, με την κοινωνική του δομή που βασίζεται στα άτομα, υποστηρίζει και ενεργοποιεί τους πολεμιστές εντός της φυλετικής δομής, επιδεικνύοντας την προστατευτική τους δύναμη και την χαρισματική πλευρά του αρχηγού.
Ο θρησκευτικός σχηματισμός που υποστήριζε την υλική ύπαρξη της αριστοκρατίας των πολεμιστών και των αρχηγών, οι οποίοι έπαιζαν ενεργό ρόλο σε αυτόν τον σχηματισμό όπου η αντίληψη του ενεργού και παθητικού σύμπαντος είχε μεγάλη σημασία, είναι επίσης ενδιαφέρων. Φαίνεται ότι άλλοτε συμβιβάζονταν και άλλοτε συγκρούονταν με τους πολεμιστές, αλλά συμπλήρωναν ο ένας τον άλλον. Η πιο εντυπωσιακή αντανάκλαση αυτού φαίνεται στις απεικονίσεις διδύμων όντων ή δικέφαλων ζώων και πτηνών, που ενισχύονται από την έννοια των Διδύμων, των γιων του ουρανού και των πρώτων ανθρώπων. Ωστόσο, με την ενίσχυση των στρατιωτικών αριστοκρατιών και την εδραίωση της αρχηγίας ή της βασιλείας, ο Θεός Πολεμιστής ή Θεός του Πολέμου άρχισε να ενσωματώνεται με τον Αρχηγό ή Βασιλιά, ή άρχισαν να αναζητούνται διαφορετικές έννοιες για τον Αρχηγό ή Βασιλιά. Η συμπερίληψη του Ερμή, που αντιπροσώπευε τη βασιλική εξουσία, στην θρακική τριάδα του Άρη, του Διονύσου και της Άρτεμης, όπως μαθαίνουμε από αρχαίες πηγές, είναι ενδιαφέρουσα σε αυτό το σημείο.
Η τέχνη της Εποχής του Σιδήρου, η οποία εμφανίζεται ως μια σύντηξη θρησκευτικών και καλλιτεχνικών συστημάτων στη γενική της δομή, ανέκαθεν εξυπηρετούσε μια πολύπλευρη λειτουργία, είτε στην Ευρώπη είτε σε ολόκληρη την Ευρασία. Τα αντικείμενα που θεωρούμε έργα τέχνης σήμερα δεν είναι μόνο κοινωνικά και θεϊκά σύμβολα στα οποία οι πεποιθήσεις παίζουν σημαντικό ρόλο, αλλά και πολύπλευρα κέντρα συμβολικής δύναμης, ενσωματωμένα σε ποικίλους κοινωνικούς και θρησκευτικούς σκοπούς. Οι τεχνίτες και οι καλλιτέχνες που δημιούργησαν αυτά τα έργα, ως άτομα που γνώριζαν βαθιά τη συμβολική λειτουργία αυτών των αντικειμένων, πιθανότατα γνώριζαν καλά την προνομιακή και κοινωνική λειτουργία που εκπλήρωναν. Τα χαρακτηριστικά παραγωγής των έργων και το κατασκευαστικό τους σχήμα, τα οποία είναι ανοιχτά σε εθνική και κοινωνική διαφοροποίηση, το καταδεικνύουν ξεκάθαρα αυτό.
Σε αυτόν τον κόσμο, όπου η κεραμική παράγονταν για απλούς, καθημερινούς σκοπούς, αποκλειστικά για προσωπική χρήση, με εξαίρεση την εισαγόμενη κεραμική ως είδη πολυτελείας, τα πιο προτιμώμενα υλικά ήταν ο χαλκός, το ασήμι και, πάνω απ' όλα, ο χρυσός. Το γεγονός ότι ο σίδηρος, εκτός από τα πολεμικά εργαλεία και ορισμένα χρηστικά αντικείμενα, δεν χρησιμοποιούνταν στην καλλιτεχνική, πνευματική ή θρησκευτική παραγωγή πρέπει να ήταν σύμφωνος με τις μοναδικές συμβολικές αξίες άλλων μετάλλων από την Εποχή του Χαλκού. Σε αυτή τη συμβολική αξιολόγηση, το ασήμι συνδέεται με τη Σελήνη, ενώ ο χρυσός εμφανίζεται ως ένα προνομιούχο θεϊκό σύμβολο που συνδέεται με τον Ήλιο. Με αυτές τις ιδιότητες, τα μεταλλικά πολυτελή αντικείμενα, είτε ως κοσμήματα και είδη ένδυσης είτε ως αντικείμενα τελετουργικής και κοινωνικής χρήσης, είναι θρησκευτικά και κοινωνικά σύμβολα προικισμένα με μια καθαρά προσωπική και κοινοτική τελετουργική λειτουργία.
Τα δώρα που δίνονται από αρχηγούς ή βασιλιάδες, με την υποστήριξη αριστοκρατιών πολεμιστών που λατρεύονται από την ιερή και πολεμική ταυτότητα του Ήλιου μέσω του χρυσού, σε αντάλλαγμα για αυτήν την υποστήριξη, χρησιμεύουν επίσης ως δείκτες δύναμης που φέρνουν μαζί τους κοινωνικά προνόμια και θεϊκή λατρεία. Αυτά τα αντικείμενα χρησιμεύουν επίσης ως σημαντικοί κοινωνικοί και θεϊκοί δείκτες. Σε αυτό το σύμπαν, όπου η ζωή γίνεται αντιληπτή ως μια ολοκληρωμένη τελετουργία, αντικείμενα που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε καλλιτεχνικά έχουν αποκτήσει μια τελετουργική ποιότητα, καθώς υπάρχουν ως αντικείμενα συνεχώς διαθέσιμα από αρχηγούς και βασιλιάδες, τεκμηριώνοντας τη θεϊκή και κοσμική τους δύναμη.
Ενώ τα περίτεχνα σπαθιά και τα πολύτιμα κοσμήματα, ως αντικείμενα που αντανακλούν αναμνήσεις και επιτεύγματα και υπενθυμίζουν θρησκευτικά και κοινωνικά καθήκοντα και προνόμια, ενσωματώνονται και ενσωματώνονται στα άτομα που τα λαμβάνουν, τα μικρά αναθήματα και τα αντικείμενα θρησκευτικής τελετής λειτουργούν επίσης ως εργαλεία ολοκλήρωσης μεταξύ της κοινότητας και των θεϊκών οντοτήτων. Οι μεγαλοπρεπείς τάφοι και άλλοι τάφοι, καθένας από τους οποίους αποτελεί συμβολική εστία δύναμης, είναι εξ ολοκλήρου αντανακλάσεις αυτού του τελετουργικού σχηματισμού. Μαζί με τις αναμνηστικές πέτρες, σύμβολα της δύναμης μιας πολεμιστικής ιδεολογίας, δημιουργούν μια σύνδεση μεταξύ ζωής και θανάτου, μεταξύ αρχαίων χαρισματικών προγόνων και μελλοντικών γενεών, και χρησιμεύουν για να διασφαλίσουν τη συνέχεια και την ανθεκτικότητα όχι μόνο της κοινωνίας αλλά και του σύμπαντος.
Εκτός από τον εσωτερικό δυναμισμό του Συντάγματος, που διαμορφώθηκε γύρω από την εκδίκηση και την αιματηρή βεντέτα, οι νόμοι της Εποχής του Σιδήρου, καθοδηγούμενοι από τον πόλεμο και τον αγώνα στο δίκτυο των εξωτερικών σχέσεων όπου η λεηλασία είχε σημαντική δυναμική και κοινωνική λειτουργία, εκδηλώνονται σε θρησκευτικά και καλλιτεχνικά περιβάλλοντα.
Οι προσανατολισμοί αυτής της θρησκείας, οι οποίοι στοχεύουν στην παροχή ενός σταθερού και ισορροπημένου σύμπαντος που είναι συνυφασμένο με τη φύση και καθοδηγείται από τους μυστηριώδεις νόμους του σύμπαντος, υποδεικνύουν ότι κανένα άτομο ή οποιαδήποτε θεϊκή ή συνηθισμένη δύναμη δεν πρέπει να μένει ατιμώρητο για τις πράξεις του. Ενώ η ουσιαστική ταυτότητα και η γενναιότητα των ατόμων, καθώς και η ουσιαστική ζωτική τους ενέργεια και η αληθινή αυτοταυτότητα, ενσωματώνονται στις κοινότητες στις οποίες βρίσκονται, ταυτόχρονα, η λατρεία αντικειμένων που μεσολαβούν στη θεϊκή δύναμη που τους παρέχει την προστασία και στις μυστηριώδεις ενέργειες που αποκτούν μέσω της αφής και της επιθυμίας, καθώς και η χρήση αυτών των βερνικιών νυχιών που τους δίνουν τη δύναμη να επιτύχουν τους θεϊκούς τους σκοπούς ή η παραμονή ορισμένων από αυτά ως προσφορές, αποτελούν σημαντικό στοιχείο για την καταστροφή του κακού και του ανεπιθύμητου. Ενώ εξυπηρετούν τον σκοπό των ατόμων ή των κοινοτήτων, τα ιερά αντικείμενα που αποτελούν επίκεντρο έχουν γίνει αντικείμενα θεϊκής μετάδοσης, ειδικά για τον ίδιο τον εαυτό του ατόμου ή της κοινότητας ανάλογα με τη λειτουργία του και κλειστά για τους άλλους, και μυστηριώδη αντικείμενα που μπορούν να μολυνθούν από τις ενέργειες των άλλων και να χάσουν τη λειτουργία τους. Με αυτά τα χαρακτηριστικά, τα αντικείμενα που ορίζουμε ως αντικείμενα τέχνης έχουν γίνει ένα σημαντικό κοινωνικό και θρησκευτικό επίκεντρο, αναλαμβάνοντας μια λειτουργία παρόμοια με τους βωμούς, οι οποίοι είναι τα σημαντικότερα κέντρα θεϊκής ολοκλήρωσης, ενσωματωμένα στη φύση και γενικά εκδηλώνονται ως υπαίθριοι βωμοί.
Σε αυτόν τον κόσμο όπου η ανθρώπινη θυσία ήταν ευρέως διαδεδομένη, η λατρεία του κρανίου και η παράδοση του αποκεφαλισμού, που ήταν σημαντικά, στόχευαν στη σύλληψη της ανθρώπινης εσωτερικής ενέργειας και, μέσω αυτής, στην υποστήριξη και αξιοποίηση αυτής της ζωτικής δύναμης. Οι θρησκείες της Εποχής του Σιδήρου, που χαρακτηρίζονταν από χθόνιο χαρακτήρα, ενεργοποίησαν άμεσα αντικείμενα που ονομάζουμε έργα τέχνης στην προσπάθειά τους να κατευνάσουν τις θεϊκές δυνάμεις και να ενισχύσουν τις σχέσεις μεταξύ ανθρώπων μέσω των θεραπευτικών, ενισχυτικών, προστατευτικών και αγιαστικών ιδιοτήτων τους. Μεταμόρφωσαν αυτά τα αντικείμενα σε σημαντικά κέντρα δύναμης για την κοινωνική ζωή, τόσο θεϊκή όσο και συνυφασμένη με τη θεϊκή. Η μυστικιστική φύση των θρησκειών της Εποχής του Σιδήρου, που απέφευγαν τον οικουμενισμό και ήταν ανοιχτές σε συγκεκριμένες ομάδες, γενικά σε κοινότητες που ξεκινούσαν, στόχευαν πάντα στην επίτευξη ισορροπίας μεταξύ διαφορετικών σφαιρών, με αρχές που έφταναν πέρα από τον θάνατο και στο θείο, και καθοδηγούσαν την καλλιτεχνική δραστηριότητα ανάλογα, είτε σε σαμανικές είτε σε δρυϊδικές μορφές.
Σε αυτόν τον μυστικιστικό κόσμο, γεμάτο πολέμους και συγκρούσεις και ενσωματωμένο με τη φύση, ενώ τα φυτικά και ζωικά μοτίβα είναι ευρέως διαδεδομένα ως καλλιτεχνικά στυλ, οι ανθρώπινες απεικονίσεις είναι πολύ περιορισμένες. Αυτές εμφανίζονται γενικά σε εξαιρετικά αφηρημένες και στυλιζαρισμένες μορφές. Η χρήση αρπακτικών πτηνών και αρπακτικών ζώων για τον αγιασμό του θανάτου, την απόκτηση αθανασίας και την δοξασία της ανδρείας έχει επίσης παρουσιαστεί ως σύμβολο που σχετίζεται με την αναγέννηση και τη μεταμόρφωση, και εξυπηρετεί επίσης ορισμένες συμβολικές κοινωνικές προεκτάσεις.
Ενώ οι αγώνες των ζώων, οι οποίοι θεωρούνται επίσης ως ένδειξη σχέσεων μεταξύ νικηφόρων και ηττημένων φυλών, εμφανίζονται συχνότερα στην τέχνη των κοινοτήτων που ζουν στις στέπες και τις ευρασιατικές στέπες, οι απεικονίσεις ζώων που βρέθηκαν στη Δυτική Ευρώπη αντιμετωπίστηκαν με διαφορετική προσέγγιση, αν και περιστασιακά παρουσίαζαν συγκρούσεις ανθρώπων-ζώων. Η χρήση φυτικών μοτίβων ήταν επίσης αρκετά διαδεδομένη. Αυτές οι απεικονίσεις ζώων και οι αγώνες ζώων παρατηρείται επίσης ότι έχουν αστρονομικές επιπτώσεις. Τα πολυάριθμα αντικείμενα που συναντώνται, ιδιαίτερα με τη μορφή βραχογραφιών και βραχογραφιών, παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς έχουν θρησκευτική και κοινωνική λειτουργία.
Είναι δυνατό να γίνουν κάποιες σύντομες, συγκεκριμένες ερμηνείες των αντικειμένων και των σκηνών συμβολικής αξίας που βρίσκονται σε έργα τέχνης που σχετίζονται με την αποκρυφιστική και μυστικιστική θρησκεία της Εποχής του Σιδήρου. Σκηνές ζώων, φυτών και μάχες με ζώα, που συχνά βρίσκονται δίπλα σε σκηνές που σχετίζονται με μάχες και αναμνήσεις, μπορούν να γίνουν πιο καθαρά αντιληπτές κατανοώντας τις έννοιες αυτών των συμβολικών απεικονίσεων.
Ανάμεσα στα συμβολικά αντικείμενα, τα καζάνια ξεχωρίζουν αμέσως ως σημαντικά αντικείμενα χρήσης για όλους τους πολιτισμούς της Εποχής του Σιδήρου και της Μεγάλης Μετανάστευσης, παρά τις περιφερειακές διακυμάνσεις. Η τελετουργική σύνδεση του καζάν με τη μεταμόρφωση και τη μετενσάρκωση, καθώς και η σύνδεσή του με τις λατρείες του νερού και τη φωτιά ως επίκεντρο για την ενσωμάτωση των αποσυνδεδεμένων δυνάμεων, είναι εμφανής. Το καζάνι είναι ένα ζωτικό αντικείμενο που αντιπροσωπεύει τη ζωή και την αθανασία, διαμορφώνει το πεπρωμένο και αντιπροσωπεύει την κυριαρχία και την κοινωνική ενότητα. Όπως και τα καζάνια, τα θυμιατήρια είναι επίσης σημαντικά τελετουργικά αντικείμενα. Αυτά τα αντικείμενα, που σχετίζονται με τον αέρα, συνδέονται με τη διαισθητική αντίληψη και τη μάθηση, οι οποίες είχαν μεγάλη σημασία για αυτήν την εποχή. Τα σπαθιά, τα μαχαίρια και παρόμοια αντικείμενα, μέσω των τελετουργικών τους λειτουργιών, είναι θεϊκά αντικείμενα που φέρουν θεϊκό φως και άμεση ενέργεια. Επιπλέον, πολλά δοχεία πόσης και τελετουργικά αγγεία εμφανίζονται ως αντικείμενα που επικυρώνουν τελετουργικά την κοινωνική συνοχή και τη λειτουργία του συστήματος όρκων, καθώς και διασφαλίζουν την τάξη και τη λειτουργία των σχέσεων μεταξύ υφισταμένων και ανώτερων, καθώς και τη θεϊκή ενσωμάτωση.
Ανάμεσα στις απεικονίσεις ζώων, οι οποίες αποτελούν σημαντικά συμβολικά στοιχεία που διαμορφώνουν τη λειτουργία τόσο των θρησκευτικών όσο και των κοινωνικών συστημάτων, το φίδι αντιπροσωπεύει τη δημιουργική δύναμη, τους μετασχηματισμούς που στοχεύουν στην ολοκλήρωση και την αθανασία που επιτυγχάνεται μέσω σωματικής, ψυχικής και πνευματικής μεταμόρφωσης. Ο λύκος εμφανίζεται ως σημαντικός οδηγός, πρωτοπόρος νέων ιδεών και σπουδαίος εκπαιδευτικός, συμβολίζοντας την ασυνείδητη γνώση και την διαισθητική κατανόηση, αντιπροσωπεύοντας φωτεινές δυνάμεις. Ο αετός, ενώ είναι σύμβολο που συνδέεται με το θάρρος, αντιπροσωπεύει επίσης τη δύναμη της ψυχής. Το γεράκι και το γεράκι ενσωματώνονται σε στρατιωτικές ομάδες ως φορείς μηνυμάτων από το θεϊκό βασίλειο, προστάτες και παρατηρητές.
Αν και γενικά αποτελεί σύμβολο που συνδέεται με τον θάνατο, η κουκουβάγια αντιπροσωπεύει μυστική γνώση που σχετίζεται με το χθόνιο βασίλειο. Οι κύκνοι, οι χήνες και παρόμοια πουλιά, ως θηλυκά σύμβολα, συνδέονται με την πνευματική μεταμόρφωση, τη μεταφορά της ψυχής και την έννοια της μετενσάρκωσης, καθώς και την πνευματική ανάληψη. Το κοράκι και το κοράκι αντιπροσωπεύουν κρυφές μυστικιστικές μεταβάσεις, τη βαθιά γνώση που είναι εγγενής στην ψυχή και κατανοείται διαισθητικά, και την ισορροπία μεταξύ σκότους και φωτός. Ενώ οι αιλουροειδή όπως οι τίγρεις και τα λιοντάρια είναι γενικά εμφανή ως σύμβολα δύναμης, ο φοίνικας είναι ένα σύμβολο που ενσαρκώνει το φαινόμενο της αναγέννησης. Παρά τις ποικίλες έννοιες που ενυπάρχουν στις σκηνές μάχης με ζώα, τα ζώα απεικονίζονται γενικά ως ηρωικοί πόλεμοι και στρατιωτική κυριαρχία, καθώς και η πάλη μεταξύ δυνάμεων που σχετίζονται με το σκοτάδι και το φως.
Η εικόνα του δέντρου, που χρησιμοποιείται συνήθως μεταξύ των βοτανικών συμβόλων και αργότερα αποκτά έναν παγκόσμιο χαρακτήρα, είναι γενικά μια απεικόνιση του Σύμπαντος ή του Δέντρου της Ζωής, ενός δίσκου με μια τρύπα στη μέση, που βρίσκεται στο κέντρο του σύμπαντος, το οποίο οραματίζεται να περιλαμβάνει τον ουρανό, τη γη και τον κάτω κόσμο. Είναι σύμβολο τύχης και κυριαρχίας, που ενσαρκώνει τη συνέχεια και τη σταθερότητα μαζί με την Παγκόσμια Αρμονία και Ισορροπία. Έχει επίσης μια προστατευτική λειτουργία που σχετίζεται με τη μοίρα και την τύχη, καθώς και την έννοια της Θεϊκής Μητέρας. Υποθέτει επίσης μια κοινωνική ποιότητα που σχετίζεται με τη σταθερότητα της κυριαρχίας και τη μονιμότητα του έθνους, έναν δεσμό μεταξύ προγόνων και προπατόρων που παραχωρούν στον αρχηγό ή τον ηγεμόνα θεϊκή δύναμη να κυβερνά.
Σε αυτό το βασίλειο όπου οι ανθρώπινες απεικονίσεις είναι σπάνιες, οι άνθρωποι απεικονίζονται ως μεμονωμένοι πιστοί που πληρώνουν το τίμημα της αφοσίωσης και της θεραπείας με τις ταυτότητες γυναικών, ανδρών, παιδιών και πολεμιστών σε αναθηματικά αγαλματίδια που προσφέρονται σε βωμούς, καθώς και σε ερωτικές σκηνές που αντιπροσωπεύουν την Παγκόσμια Αρμονία και την Παγκόσμια Συνέχεια.
Η Θρησκεία και η Τέχνη της Εποχής του Σιδήρου δημιούργησαν έναν λειτουργικό και δυναμικό συμβολισμό που επιδίωκε την αρμονία και τη συνέχεια, ενσάρκωσε μια ακλόνητη πίστη στην αθανασία και ενσάρκωσε τα σύμβολα μιας εποχής ενσωματωμένης στη φύση, μεταφέροντας την αόρατη, διαισθητικά κατανοητή, μυστηριώδη γνώση και τη μυστηριώδη εσωτερική δυναμική της ζωής, με στόχο να αντανακλά τη ζωτική δύναμη σε όσους μπορούσαν να την αντιληφθούν. Σε συμφωνία με τη φύση της εποχής, αυτός ο συμβολισμός παρείχε ένα οπτικό μέσο έκφρασης όχι μόνο για τη θρησκεία αλλά και για τους κοινωνικούς σχηματισμούς που συγχωνεύτηκαν με αυτήν.
Θεοί των Θρακών
Η γλωσσική δομή της περιοχής είναι εξαιρετικά περίπλοκη και επικρατεί επίσης σύγχυση ονομάτων. Οι πρώτοι γνωστοί επίσημοι κάτοικοι αυτής της περιοχής ήταν οι Ασταίοι, ένας κλάδος των Θρακών. Στην ελληνική μυθολογία, αυτός ο λαός φαίνεται να ευνοούσε τον Άρη, τον Διόνυσο και την Άρτεμη ως θεούς. Λαμβάνοντας υπόψη ότι αυτοί οι άνθρωποι ήταν κυνηγοί, πολεμιστές, πότες και γλεντζέδες, είναι κατανοητό γιατί θαύμαζαν αυτές τις θεότητες.
Τα γενικά χαρακτηριστικά τους περιλαμβάνουν την έλλειψη φροντίδας στη γη, τη νομαδική ζωή (γι' αυτό και θεωρούν τον Ερμή τον σημαντικότερο θεό και πρόγονό τους), την τατουάζ, τις ενώσεις, τις μεταξύ τους μάχες και την ταφή των νεκρών τους ή της στάχτης τους σε σωρούς από χώμα. Ενώ μοιάζουν με τους πρώτους προγόνους των Τούρκων από πολλές απόψεις, είναι πολύ νωρίς για να πούμε οτιδήποτε γι' αυτό.