
Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır.
2013 yılı nüfusu 325 kişidir.
Köyde, ilköğretim okulu vardır ancak taşımalı eğitimden yararlanılmaktadır. Köyün içme suyu şebekesi vardır ancak kanalizasyon şebekesi yoktur. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı yoktur ancak sağlık evi yapılmıştır (Eski anaokulu binası tadilat yapılıp sağlık evi haline getirilmiştir.). Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır. Köyde 2 cami olup biri işlevini sürdürmekte diğeri ise kullanılmamaktadır.

2013 yılı nüfusu 643 kişidir.
Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır.
Köyde ilköğretim okulu vardır. Köyün içme suyu şebekesi vardır kanalizasyon şebekesi vardır. PTT şubesi yoktur ancak PTT acentesi vardır. Sağlık ocağı ve sağlık evi vardır. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır. Köyde Tarım kredi kooperati, Trakya yağlı tohumlar alım merkezi ve Tarımsal kalkınma kooperatifi bulunmaktadır. Kanalizasyon şebekesi 2006 yılında hizmete girmiştir.
Kırklareli iline 52 km, Lüleburgaz ilçesine 5 km uzaklıktadır.
Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır.
2013 yılı nüfusu 601 kişidir.
Köyde ilköğretim okulu vardır. Köyün içme suyu şebekesi vardır ancak kanalizasyon şebekesi yoktur. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır. Köye iki yoldan ulaşım vardır. Yollar asfalt biri 5 diğeri 10 km dir. (İlçe merkezine uzaklığı)
Eski adı Yuvanköy'dür. Yuvan adlı bir Yunanlının çiftliği olduğu ve ismini de buradan aldığı söylenmektedir. İlk demircilik mesleki okulu (bugünkü meslek lisesi ayarındaki okul) Yuvan çifliği yakınlarında eğitim vermiştir.
Kırklareli iline 47 km, Lüleburgaz ilçesine 13 km uzaklıktadır.
2013 yılı nüfusu 1317 kişidir.
Köyde ilköğretim okulu vardır. Köyün hem içme suyu şebekesi hem kanalizasyon şebekesi vardır. PTT şubesi yoktur ancak PTT acentesi vardır. Sağlık ocağı vardır ancak sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.

Kırklareli iline 45 km, Lüleburgaz ilçesine 17 km, Pınarhisar ilesine 11 km uzaklıktadır. Güneyinde Hamzabey, kuzeyinde Ataköy, doğusunda Osmancık, batısında Karaağaç ve kuzey doğusunda Ertuğrul köyleri bulunmaktadır. Toprakları üzerinde üç baraj göleti bulunmaktadır. Kaynarca deresi köyü ikiye bölmekte ve bu iki mahalle arasındaki ulaşım köprülerle sağlanmaktedır. Büyük otlakiyeleri ve meraları bulunmakta, meralarda bulunan ağaçlar da meşe ağaçlarından oluşmaktadır.

Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Aynı zamanda çevredeki fabrikalarda çalışan birçok işçi bulunmaktadır.




2013 yılı nüfusu 218 kişidir.

Kırklareli iline 82 km, Lüleburgaz ilçesine 22 km uzaklıktadır.









Köyün ilk kurucuları ; 1313 ( 1897 ) yılında Bulgaristan'ın Ahyolu - Burgaz kazasının Kızılağaç bucağı, Gaipler, Belevren ve Dikence köylerinden olup, Bulgar ordusunda askerlik yapmak istememesi sebebiyle yapılan baskı ve işkencelerden kaçan Türklerden oluşmaktadır.
İlk kuruluşunda, etrafını çeviren gür koruluk sebebiyle ismi "ÇEŞMEKORU", daha sonra ise "ÇEŞMEKOLU" olarak değiştirilmiştir. Üsküpdere deresi köyden geçmekte olup, yazın kurumakta, kışın ise akmaktadır.
Çiftçilikte ; Buğday, ayçiçeği, bal kabağı ve pancar ekilir. Köy aynı zamanda Trakya bölgesinde karpuzu ile ünlüdür.
2013 yılı nüfusu 291 kişidir.
Kırklareli iline 36 km, Lüleburgaz ilçesine 18 km uzaklıktadır.

Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır.
Çeşmekolu köyü ormanları bol köylerden biridir. Yaban hayatı çok zengin olan Çeşmekolu, önemli av merkezlerindendir. Yıldız dağlarının yoğun ormanlarla kaplı yükseltileri büyük av hayvanlarının, ovalar ise kanatlı av hayvanlarının yaşama alanlarıdır.
Köyde, ilköğretim okulu yoktur fakat taşımalı eğitimden yararlanılmaktadır. Köyün içme suyu şebekesi vardır ancak kanalizasyon şebekesi yoktur. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.


2013 yılı nüfusu 963 kişidir.

Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Tarım ürünleri genelde Buğday, Ayçiçeği ve son zamanlarda ekilmeye başlayan Kanoladır. Ayrıca Köylülerin çoğu çevre fabrikalarda çalışmaktadır.
Köyde ilköğretim okulu vardır. Köyün içme suyu şebekesi kanalizyasyonu vardır. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı vardır. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup en yakın tren istasyonu uzaklığı 2,5 km'dir. Köyde elektrik ve sabit telefon ve internet bağlantısı vardır.

2013 yılı nüfusu 165 kişidir.
Köyde, ilköğretim okulu yoktur fakat taşımalı eğitimden yararlanılmaktadır. Köyün içme suyu şebekesi vardır ancak kanalizasyon şebekesi yoktur. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.

2013 yılı nüfusu 1119 kişidir.
Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Çevre fabrikalarda çalışarak geçimini sağlayan birçok aile vardır. Yakınında bulunan çiftliklerde çalışanlar da vardır.








Köy kurulduğu yıllardan itibaren Kurtuluş Savaşı'nın sonuna kadar bölgede yaşanmış olan savaşların etkisi ile çok tahribatlar yaşamış ve düşman işgali altında kalmıştır. Bölgede çok kanlı savaşlar yaşanmıştır. Bölgeye ilk gelen Arnavutlar-Gacallar bu savaşlarda çok büyük özveriler göstererek bölgelerini çok iyi savunmuş olmalarına rağmen çok sayıda kayıplar da vermişlerdir.

2013 yılı nüfusu 837 kişidir.
Geleneksel Trakya kültürü görülmekle birlikte zamanımızda iyice unutulmaya yüz tutmuş imece usulü yardımlaşma yöntemi halen Emirali köyünde devam etmekte olup, köyün kendine has bir kültüre sahip olmasını sağlamaktadır. Bunun örnekleri; Köy ilköğretim okulunun ihtiyaçlarını karşılayan okul aile birliği ve koruma derneği, cami yaptırma ve yaşatma derneği gibi sosyal faaliyetleri destekleyen örgütlenmeleri köyün kendi bünyesinde bulundurmasıdır.
Lüleburgaz'ın kuzey doğusunda kurulmuştur. Kuruluş alanı çevre köylerden daha yüksekte olup kuruluş yeri ovayı andırır. Köy toprakları 20000 dönüm kadardır. Kırklareli iline 78 km, Lüleburgaz ilçesine 17 km. uzaklıktadır. Köyün 3 km. doğusunda Ahmetbey beldesi, 7 km. batısında Sakızköy, 13 km. kuzeyinde Sütlüce köyü, 15 km. güneyinde Evrensekiz beldesi bulunmaktadır.
Köyün ekonomisi tarım, hayvancılık ve son yıllarda bölgede açılan tekstil fabrilkalarından elde edilen gelire dayalıdır.
Köydeki orta ve üst yaş grubu insanlar tarım ve hayvancılıkla uğraşmaktadır. Genç nüfüs (Erkekler Askerlik öncesi ve sonrası, yine genç bayanlar da evlilik öncesi ve sonrası) köye kadar servis imkânı sağlayan fabrikalarda çalışmaktadır. Ayrıca köydeki orta yaşlı veya yaşlı insanlar; Bağkur ve Tarım sigortasından emekli olanlar ile köy dışında şehirlerde çalışarak emekli olduktan sonra köye tekrar geri dönenler emeklilik maaşları ile geçimini sağlamaktadır.
Köyde ilköğretim okulu, içme suyu şebekesi, kanalizasyon sebekesi, PTT şubesi vardır ancak PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı, spor kulüp bürosu, spor klübüne gelir getiren kahvesi ve köy muhtarlık bürosunun bulunduğu bina vardır. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır. Emirali- İstanbul arasında İstanbul Seyehat her gün düzenli olarak 2 otobüs seferi düzenlenmektedir. Yolculuk yaklaşık 2 saat sürmektedir. Sefer saatleri 07.00 Emirali-İst 12.00 İst.-Emirali 14.30 Emirali-İst 18.00 İst.-Emirali Cuma-Cumartesi ve Pazar günleri sefer sayısı ek seferler ile birlikte karşılıklı olarak 3'e çıkmaktadır. Günlük standart 2 sefere ek olarak hafta sonları 20.30 Emirali-İstanbul 24.00 İstanbul-Emirali seferleri yapılmaktadır. İstanbul Seyehatin modern otobüsleri ve köyün ilk otobusçüleri olan Çakıcı ailesinin 3. kuşak torunlarının özel ilgisi ile kesintisiz internet bağlantısı olan otobüslerle İstanbul komşu kapısı olmuştur.



Katkılarından dolayı: Araştırmacı yazar Sayın Nazif KARAÇAM'a teşekkürler. Yazan: Tolga Dizman
2013 yılı nüfusu 450 kişidir.

Gelenekler: Düğünlerde tüm köy halkına yemek verilir. Bayramlarda sabah namazı sonrası tüm köy halkı mezarlıkta bayramlaşır (yaş sırasına göre). Evlenen kişler kendileri gelin-damat sahibi olana kadar bayramın 1. günü sabahı kaynana evine bayram yemeği yemeye gider.

Kırklareli iline 36 km, Lüleburgaz ilçesine 19 km uzaklıktadır. Ayrıca Pınarhisar ilçesine 11 Km uzaklıktadır.




2013 yılı nüfusu 81 kişidir.
Kırklareli iline 67 km, Lüleburgaz ilçesine 7 km uzaklıktadır.
Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır.
Köyde, ilköğretim okulu yoktur fakat taşımalı eğitimden yararlanılmaktadır. Köyün içme suyu şebekesi ve kanalizasyon şebekesi vardır. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.




Kırklareli iline 90 km, Lüleburgaz ilçesine 8 km uzaklıktadır.





2013 yılı nüfusu 1303 kişidir.


Köyde modern tarımcılık ve hayvancılık yapılmaktadır. Hayvansal ürünleri değerlendirip pazarlamak amacıyla kooperatif kurulmuştur.


Köyde pazar kurulmakta ve köy halkı yetiştirdiği ürünleri bu pazarda satabilmektedir. Köyün sucuğu da meşhurdur.
Köyde ilköğretim okulu vardır. Taşımalı sistem ile çevre köylerden öğrenciler de okulda eğitim görmektedir.







2013 yılı nüfusu 352 kişidir.
Kırklareli iline 45 km, Lüleburgaz ilçesine 15 km uzaklıktadır.



2013 yılı nüfusu 711 kişidir.

Kırklareli iline 82 km, Lüleburgaz ilçesine 22 km uzaklıktadır.









Kırklareli iline 79 km, Lüleburgaz ilçesine 19 km uzaklıktadır. Komşu köyleri Çiftlikköy, Kayabeyli, Ovacık, Evrensekiz, Küçükkarıştıran ve Büyükkarıştıran'dır.
2013 yılı nüfusu 559 kişidir.
Köyde, ilköğretim okulu vardır ancak kullanılamamasının yanı sıra taşımalı eğitimden yararlanılmaktadır. Köyün içme suyu şebekesi vardır ancak kanalizasyon şebekesi yoktur. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.

Köyün Hıdırellez şenlikleri ve dini bayramlar gibi kültürel etkinlikleri büyüklere karşı büyük bir saygı içersinde devam etmektedir. Bayram günlerinde, bayram namazlarından hemen sonra tüm köylü meydanda daire şeklinde buluşarak herkes birbiri ile bayramlaşmaktadır. Çok renkli bir görüntü oluşmakta ve küskünlükler hızla ortadan kalkmaktadır. Bu adeti önceki dönemlerde görev yapan muhtar sağlamıştır. Bayramlarda gençler tek tek evleri dolaşır ve yaşlılara hal hatır sorar, ellerinden öper, hayır dua alır.

Köyün iklimi, Trakya Karasal iklimi etki alanı içerisindedir. Ancak iklim değişikliği nedeniyle ve sanayi kuruluşlarının havaya saldığı gazların sera etkisiyle artık yazları çok sıcak kışları ise ılık olarak geçmektedir.

Köyde, ilköğretim okulu vardır ancak kullanılamamasının yanı sıra taşımalı eğitimden yararlanılmaktadır. Köyün içme suyu şebekesi vardır ancak kanalizasyon şebekesi yoktur. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ayrıca ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır. Kayabeyli köyü Trakya tren hattına baglidir. Köyde bir tren istasyonu bulunmaktadır.

Köyün iklimi, Türkiye'de Trakya ikliminin etki alanı içerisindedir.


2013 yılı nüfusu 243 kişidir.
Kırklareli iline 70 km, Lüleburgaz ilçesine 13 km uzaklıktadır.
Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır.
Köyde, ilköğretim okulu vardır ancak kullanılamamasının yanı sıra taşımalı eğitimden yararlanılmaktadır. Köyün içme suyu şebekesi vardır ancak kanalizasyon şebekesi yoktur. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.
Köyün adının, köyde eskiden yaşamış büyük bir aile olan "Okçuoğulları" ailesinden geldiği söylenmektedir.
2013 yılı nüfusu 257 kişidir.
Kırklareli iline 77 km, Lüleburgaz ilçesine 17 km uzaklıktadır.
Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır.
Köyde, ilköğretim okulu yoktur fakat taşımalı eğitimden yararlanılmaktadır. Köyün içme suyu şebekesi vardır ancak kanalizasyon şebekesi yoktur. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.

Aynı rivayetlere göre bugünkü okulun çevresinde yerleşen Sait Bey; Koşuyolu, Damlarca, Tekkeüstü, Pamukkırı, Kapaklıpınar ve Kedilik üstü denilen mevkiilerde yaşayan kişilere çağrıda bulunarak bir araya gelmelerini önermiş ve önerisi kabul görünce köyün temelleri atılmıştır.
Ovacık Köyü ve çevresi kumlu topraklardan oluştuğu için köyün ismi kumlardan ve köyün kurulmasında en büyük katkıyı sağlayan Sait Bey'den esinlenerek Kumsait olmuştur. Ancak zamanla halk arasında Kumsayık olarak benimsenmiş ve 1961 yılına kadar bu isimle anılmış 1961 yılında da Ovacık ismini almıştır.
Anlaşılacağı üzere bazı bilgiler sağlam kaynaklara dayandırılmamış, söylentiler dikkate alınmış ve yüzeysel olarak aktarılmıştır.
Oysa, Ovacık'ın ilk kurulduğu yer olarak bahsedilen okul ve çevresi tamamen mezarlarla kaplıdır. Mezar taşları kaybolmuş veya hiç konmamış olsa da çeşitli amaçlarla yapılan kazılarda birçok mezar tespit edilmiştir.
Sadece birkaç aileden ve 200-250 yıl öncesi kurulduğu düşünülen küçük bir yerleşim yeri için oldukça fazla mezar oluşu köyün kuruluşu ve kuruluş tarihi üzerinde çelişki yaratmaktadır.
Köy içi ve çevresinde bulunan ve çok daha eski dönemlere ait oldukları düşünülen kap kacak vb. aletler, yine köyde sık sık rastlanan Roma İmparatorluğu, Bizans ve Trakya'da yaşamış olan diğer medeniyetlere ait paralar Ovacık Köyü'nün çok eski dönemlerden beri süre gelen bir yerleşim yeri olduğu tezini güçlendirmekte hatta kanıtlamaktadır.
Etnik yapısı
Ovacık'ta çok eski yıllardan beri yaşayan ve halk arasında Gacallar denilen guruplar olsa da köyün çoğunluğunu oluşturan kesim göçmendir.Trakya'daki birçok yerleşim yerinde olduğu gibi Ovacık Köyü'nün de etnik yapısını oluşturan guruplar büyük oranda yaşanılan savaşlar neticesinde bir araya gelmişlerdir.
Bu savaşlardan biri tarihe 93 Harbi olarak geçen 1877-1878 Osmanlı-Rus Savaşı'dır. Osmanlı İmparatorluğu bu savaştan sonra Balkanlar, Kırım ve Kafkaslar'da önemli bir toprak kaybına uğrar. Neticesinde vatandaşlarımız yaklaşık 500 yıl kendilerine yurt yaptıkları toprakları arkalarında bırakıp göç etmek zorunda kalırlar. Göçler, Rumî Takvime göre 1293 yılında başladığı için bu göçmenlere halk arasında 93 Muhaciri denir.
1912-1913 yılları arasında yapılan Balkan Savaşları ve ardından dünyanın en kanlı savaşlarında biri olan 1. Dünya Savaşı'nda Osmanlı İmparatorluğu, Rumeli'de bulunan neredeyse tüm topraklarını kaybeder. Atatürk'ün önderliğinde verilen Kurtuluş Savaşı mücadelesinden sonra ancak bugünkü Trakya kurtarılır. Rumeli'nin Türkiye dışında kalan yerleşim yerlerinde yaşayan vatandaşlarımız gerek bağlı oldukları devletlerin baskıları, gerekse uluslararası anlaşmalarla göç etmek zorunda kalırlar. Savaşın göçe etkileri Türkiye Cumhuriyet'nin kuruluşu olan 1923'ten başlar. Ancak en yoğun göç akımı 1935 yılında gerçekleşir. Bu guruba 35 Muhaciri denir. Bu göçün oluşumunda Avrupa'da esmeye başlayan savaş rüzgarlarınında etkisi büyüktür. Nitekim 1939 yılında başlayan ve özellikle de Avrupa'yı kasıp kavuran II. Dünya Savaşı Avrupa'daki tüm dengeleri değiştirmiş, Balkanlar ve Orta Avrupa Sovyetler Birliği'nin etkisi altına girmiştir. Bu belirsizlik ortamı Balkanlarda yaşayan soydaşlarımızı bir kez daha göçe zorlamıştır. Savaşın getirdiği göç dalgası kendisini en yoğun 1951 yılında hissettirmiş ve bu nedenle 51 muhacirleri olarak adlandırılmışlardır.
Bu savaşlar ve ardından gelen göç dalgaları Ovacık'ın bugünkü etnik yapısının oluşmasının en önemli nedeni sayılabilir.
2013 yılı nüfusu 600 kişidir.

Ovacık Köyü, Lüleburgaz ilçesinin kuş uçuşu 10 km güney ve güneydoğusunda kurulmuştur. Ovacık Köyü, coğrafi koordinat sisteminde 41,19 derece kuzey, 27,23 derece doğu koordinatları içerisinde yer alır.
Ovacık Köyü'nün kuzeybatısında Müsellim Köyü, kuzeyinde Eskibedir ve Yenibedir Köyleri, kuzeydoğusunda Evrensekiz Kasabası, güneydoğusunda Kayabeyli ve Karamusul Köyleri, güneyinde Çengelli Köyü, batısında da Alacaoğlu Köyü bulunur.
Köyün toplam arazisi 36.000 dekardır ve bu arazi Ovacık Köyü'nü arazi bakımından Lüleburgaz ilçesinin en büyük köyü yapar.
Arazi düzlükler ve küçük tepelerden oluşmaktadır. Birçok kesim Ovacık Köyü'nün eski ismi Kumsayık'tan esinlenerek köyün tamamen kumlu topraktan oluştuğunu düşünmektedir ki bu bir yanılgıdır. Köye eski ismini veren kumluk bölge genelde köy içi ve köyün kuzey yönünde kalan toprakların bir kısmıdır.
Ovacık Köy merkezinde rakım 66m'dir. Ancak köyün arazisinde rakım 43m ile 107m arasında değişkenlik gösterir. En yüksek yer 107m ile Damlarca Höyüğü ve civarı, en alçak yerde 43m ile Bediraltı denilen arazidir.
Ergene Nehri köyün hemen yakınından geçer. Özellikle Çorlu'da bulunan bazı fabrikaların 1980'li yılların başlarıyla birlikte atıklarını arıtmadan Ergene'ye akıtmaları sonucu önce doğal yaşam bozulmuş ve 1987 yılından sonra tamamen sona ermiştir. 1980 öncesi su içilebilen, hemen her türlü tatlı su balığını barındıran ve sulu tarıma çok büyük katkı sağlayan Ergene Nehri'nde ne acıdır ki şu an hiç bir canlı yaşamamaktadır.
Ovacık Köyü, Trakya Karasal ikliminin etki alanı içerisindedir.
Trayka'nın diğer yerleşim yerlerine göre gündüzleri daha sıcak, ancak geceleri daha serindir. Hava sıcıklığı bazı yıllarda sıfırın altında 20'li derecelere kadar indiği, bazı yıllarda da 40'lı derecelere kadar yükseldiği gözlemlenmiştir.
Ovacık'ta yaz ayları genellikle kurak geçer. Yağışlar, bahar aylarında etkisini daha fazla gösterir. Kış aylarıda yağış bakımından pek zengin değildir.
Kış aylarında genellikle poyraz,yıldız ve karayel gibi serin rüzgarlar eserken, bazende lodos ve kıble gibi sıcak rüzgarlar eser. Yaz aylarında genellikle poyraz ve gündoğusu rüzgarları görülür. İlkbaharda lodos, sonbaharda ise poyraz kendini daha fazla hissettirir.
Ulaşım
Ovacık Köyü'ne karayolu ve demiryolu olmak üzere iki tür ulaşım imkânı vardır.Karayolu

Ovacık'ı Lüleburgaz'a bağlayan 16 km'lik yol Müsellim Köyü üzerinden geçer. Bu yolun, Ovacık - Müsellim arası 3 km, Müsellim - İstasyon (Durak Mahallesi) arası 6 km, İstasyon - Lüleburgaz şehir merkezi arasıda 7 km'dir.
Ovacık Köyü'nü Lüleburgaz'a bağlayan bir başka alternatif yol Eskibedir Köyü üzerinden geçmektedir. Bu yolun uzunluğu, 3,5 km Ovacık-Eskibedir, 8 km'de Eskibedir-Lüleburgaz olmak üzere toplam 11,5 km'dir. Bu yolu kullanarak Eskibedir ve Yenibedir Köyü'leri üzerinden D100 karayoluna da bağlanılabilir.
Ovacık Köyünün, uluslararası D 100 karayoluna bağlantısı vardır. Bu yolun uzunluğu 6 km'dir. Fakat yolun kalitesizliği bu yolu ancak yaz ayları için kullanılabilir kılmaktadır. Kış aylarında bu yolu kullanmak hemen hemen imkânsızdır.
D100 Karayoluna ulaşmak için alternatif bir yol daha vardır. Bu yolun uzunluğu 9 km'dir. Bu yol Kayabeyli ve Karamusul Köyleri üzerinden geçerek D100 karayoluna uzanmaktır. Bu yolun Ovacık - Kayabeyli bölümü 4 km, Kayabeyli - Karamusul bölümü 1,5 km ve Karamusul ile D100 arası da 3,5 km'dir.
Ovacık Köyü ile Alacaoğlu Köyü arasında da stabilize bir yol vardır. Bu yol 8 km'dir. Birçok yeri toprak ve stabilize olduğu için kış aylarında bu yoldan Alacaoğlu Köyü'ne ulaşım çok zordur.
Demiryolu
Ovacık Köyü Türkiye'de demiyolu yolcu taşımacılığının yapıldığı nadir köylerden biridir. İstanbul'u, Avrupa'ya bağlayan demiryolu Ovacık Köyü'nden geçmektedir. Bu demiryolu Osmanlı döneminde yapılmış ve Şark Demiryolları veya Rumeli Demiryolları adı altında hizmet vermiştir. 1883 ve 1977 yılları arasında Paris- İstanbul seferlerini yapan dünyaca ünlü Orient Ekspresi (Şark Ekspresi) Ovacık Köyü'nden geçmiştir.Marmaray projesinden önce demiryolu gerek yurtiçi, gerekse yurtdışı yolcu ve yük taşımacılığı amaçlarıyla kullanılmaktayken şu anda sadece yük taşımacılığında kullanılmaktadır.. Yurtiçi yolcu taşımacılığı yapan Trakya Bölgesel Trenleri Sirkeci-Kapıkule-Sirkeci, Sirkeci-Pithyon -Sirkeci arasında yaptığı seferler, Ovacık'a ve Ovacık'tan diğer yerleşim bölgerine ulaşımda karayoluna alternatif bir seçenek sunuyordu.
Sabah 08:30'da Sirkeci'den kalkan İstanbul-Pithyon-Kapıkule seferini yapan yolcu treni öğlen 12:10 civarında Ovacık Köyü'ne ulaşırdı.
Sirkeci'den saat 15:50'de hareket eden İstanbul-Kapıkule seferini yapan yolcu treni saat 19:36 civarında Ovacık Köyü'ne ulaşırdı.
Kapıkule ve Pythion'dan Sirkeci istikametine giden trenlerden ilki Kapıkule'den sabah 07:00'de hareket eder ve tren 09:12'de Ovacık'a gelirdi.
Öğlenden sonra 15:30'da Pythion'dan, 15:35'te de Kapıkule'den hareket eden trenler Alpullu'da birleşerek tek tren olarak Sirkeci istikametine doğru yollarına devam ederlerdi. Bu tren saat 17:56'da Ovacık Köyü'ne gelirdi.
Kültür Sanat

1980'li yıllara kadar bazı gecelerde amatör ruhla yapılan piyes tarzında mini oyunlar ve adına cümbüş denen eğlenceler düzenlenirdi. Ancak artık bu tür etkinlikleri görmek pek mümkün olmuyor.
1970'li yıllarda köyde açılan sinema Ovacık için çok önemli bir gelişmeydi. Ancak kısa bir süre hizmet verdikten sonra kapandı. Sinema'nın kapanması Ovacık'ın kültür ve sanat alanında en büyük kayıplarından biri oldu.
Ovacık Köyü mutfağı'nın kendine has yemekleri pek yoktur. Ancak Türk Mutfağı'nın birçok özelliklerini bünyesinde barındırır. Ayrıca Rumeli ve Anadolu yemek kültürlerini güzel bir uyum içinde birleştirerek kendi yemek kültürlerini daha zengin bir hale getirmişlerdir.
Türk kadının en önemli karakteristik özelliklerinden biri olan oya, örme vb. elişleri Ovacık kadınlarının da uğraşları arasında yer alır. Fakat batı kültürünün ve teknolojinin etkisi altında kalan genç nesil bu tür uğraşlara pek rağbet etmez duruma gelmiştir.
Son dönemlerde Ovacık İlköğretim Okulu, Ovacık Köyü'nün kültür ve sanatsal alandaki çalışmalarının en önemli unsurlarını teşkil etmektedir. Yıllardır eğitim öğretim dönemleri sonunda yapılan konserler, tiyatro gösterileri vb. etkinlikler Ovacık'ın sanata ve kültürel faaliyetlere açılan en önemli penceresidir.
Spor
Ovacık halkının büyük bir çoğunluğu sporu, özellikle de futbolu çok sever. Ovacık'tan birçok lisanslı futbolcu çıkmıştır. Bu futbolcular çevrede bulunan spor kulüplerinde oynamış ve başarılı olmuşlardır.Ancak bu başarılarını Ovacık adıyla pekiştirmek pek mümkün olmamıştır. Çünkü Ovacık Köyü'nde 1990 yılında kurulan bir spor kulübü bulunmasına rağmen bu kulüp henüz resmi bir müsabakaya katılmamış ve sadece özel turnuvalarda mücadele etmiştir.
Katıldığı bu özel turnuvalarda kayda değer başarılar elde etmiştir. Bunların başında 1985 yılında Karacakılavuz'da düzenlenen turnuvada kazanılan şampiyonluk gelir.
Özellikle 1970'li ve 1980'li yıllar futbol aktivitelerinin yoğun olarak yaşandığı yılllardır. Son dönemlerde genç neslin futbola ilgisi azalması nedeniyle futbolcu yetişimi neredeyse durma noktasına gelmiştir.
Ovacık Köyü'nde futbol dışında kalan spor dallarının önemli bir yer alması birazda Ovacık İlköğretim Okulu'nun katkıları sonucunda oluşmuştur.
Ovacıklı öğrenciler özellikle 1990'lı yılların başıyla birlikte atletizm başta olmak üzere değişik spor branşlarında önemli başarılar elde etmişlerdir.
Ekonomi

Köyde daha çok buğday ve ayçiçeği üretimi yapılmaktadır. 1980'li ve 1990'lı yıllarda önemli ölçüde şeker pancarı yetiştiriciliği yapılmış, ancak gerek Ergene Nehri'nin kirliliği, gerekse şeker pancarı fiyatların düşük olması nedeniyle şeker pancarı ekimi yok denilecek kadar azalmıştır.
Bir dönemler inşaatlarda kullanılmak üzere sıva kumu satışı yapılmış ve 1980'li yıllarda Lüleburgaz inşaat sektörünün hemen hemen tüm ince sıva kumu ihtiyacını tek başına karşılamıştır.
Köyde ilköğretim okulu vardır. Sağlık ocağı vardır. Elektrik şebekesi vardır. Otomatik telefon santrali ve sabit telefon hatları vardır. PTT şubesi veya acentesi yoktur. İçme suyu şebekesi vardır. Kanalizasyon şebekesi yoktur. Birçok ihtiyacı karşılayacak nitelikte bakkal ve mini marketler mevcuttur. Akaryakıt istasyonları vardır. Sokaklar henüz herhangi bir malzeme ile kaplanmamıştır.



Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır.

2013 yılı nüfusu 585 kişidir.






2013 yılı nüfusu 132 kişidir.
Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır.


2013 yılı nüfusu 853 kişidir.
Köyün ekonomisi tarım hayvancılığa , dayalıdır.







2013 yılı nüfusu 1148 kişidir.
Köyün yemekleri :
Kalle : Lahana turşusu , tavuk göğüs eti ve bulgurla yapılan ekşi tadlı kış aylarında ve düğünlerde yapılan geleneksel bir yemektir.
Mekik ya da peksimet : Yağda kızartılan , mayalı hamurdan yapılan ve arife günlerinde dağıtılan bir yiyecek.
Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır.






2013 yılı nüfusu 241 kişidir.
Ciğer aşı, keşkek ve lahana aşı yöresel tarzıyla köyün baş yemekleridir. Ölüm, doğum ve düğünlerde kurban kesilir, halk tarafından meşhur yemekler yapılır.







Yeni Bedir köyü D100 yolu üzerinde planlı olarak o günün şartlarında düşünülmüş. Açılışına tüm ilin devlet erkanı ile gazeteciler katılmış. Hatta bir gazeteci tarafından Amucalarla ilgli konuşma bile yapılmış. Bu konuşmanın Kırklarelinin YEŞİLYURT gazetesinde yayımlandığı söyleniyor. Kuruluşu her ne kadar 1938 ise de 1936 dan sonra yerleşim başlamış. Bu gün 70 hane civarındadır. Halen Bektaşi yolu erkanı ile Şeyh Berdedini yolu erkanına da Devam edilmektedir. Köyü kuranlar Deveçatağın'dan 3 hane (Belören kökenliler) Ahlatlıdan, Ahmetler'den, Yörüklerbayırın'dan, Malkoçlar'dan, Düzorman, Topçular, Karababalar, Aşağı ve Yukarı Kanara köylerinden Tatlı Pınar ve Umurça'dan gelenlerce kurulmuştur. İstanbul ve Lüleburgaz'a göçler olmuştur. (Kaynak kişi.Ali Haydar Harparslan..Kırklareli/Deveçatağı.1934-2002.İlkokul )
Nazif Karaçam Efsaneden gerçeğe Kırklareli kitabında YeniBedir köyü ile yazdıklarını aynen yazıyoruz. "Bedir İslam savaş tarihinde Mekke ile Medine arasında bir yer olarak bilinir ve burada yapılan savaş Bedir savaşı olarak anılır. Ancak isminin Bedre olması ihtimalide bulunmaktadır .O zaman anlamı çok değişik olmakta önem taşımaktadır. Buradaki harabelerde eski kültürlerden izler bulunmaktadır. Murat tepe ise Trak kral mezarıdır. Esasen Traklar zamanında bölge soylu Trakların yaşadıkları yer olarak anılmaktadır. Yenibedir köyü 1937 yılında Kırklareli'nin Ahmetler, Yörükbayırı, Düzorman, Deveçatağı, köylerinden göç eden 300 kişilik (47 hane) tarafından satın alınarak çiftlik üzerine kurulmuştur. Bu gün D100 kara yolu üzerindeki pansiyonları motelleri ve eğlence yerleri olan modern bir köy durumuna gelmiştir. Amuca köylerindendir. Şeyh Bedreddini tarikatını sürdürenler vardır" demektedir.
2013 yılı nüfusu 244 kişidir.
Kırklareli iline 60 km, Lüleburgaz ilçesine 7 km uzaklıktadır.
Yemekleri düğünlerde yapılan satır köfte meşhurdur.
Köyde, ilköğretim okulu vardır ancak kullanılamamasının yanı sıra taşımalı eğitimden yararlanılmaktadır. Köyün hem içme suyu şebekesi hem kanalizasyon şebekesi vardır. PTT şubesi yoktur ancak PTT acentesi vardır. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Ancak haftanın belirli günleri ilçeden sağlık memurları gelmektedir. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.

Köyün başlıca ekilen ürünleri ayçiçeği, buğday, pancar ve karpuzdur.
2013 yılı nüfusu 103 kişidir.
Köyün yemekleri başlıca orak aşı, kesme, tarhana, kuskus, bazlama, kolaç, yağlamaç gibi hamur işlerinden oluşmaktadır
Kırklareli iline 52 km, Lüleburgaz ilçesine 8 km uzaklıktadır. Köyden 1 km uzaklıktan geçen D565 Pınarhisar, Lüleburgaz yolu Köyün ulaşım yolu olarak kullanılır. Yenitaşlı köyü yüksek bir mevkide bulunduğu için havadar ve serindir. Ergene havzasının üzerinde bulunan köyün bağ bahçelerinin sulama ihtiyacı sondaj kuyularından ve köyün yakınından geçen Kaynarca deresinden karşılanır
Köyün ekonomisi tarım, pazarcılık ve hayvancılığa, az da olsa fabrika işçiliği ve şoförlüğe dayalıdır.
Köyde, ilköğretim okulu yoktur (mezarlık karşısında eski bir ilköğretim okulu vardır ama kullanılamaz haldedir.) fakat taşımalı eğitimden yararlanılmaktadır. Köyün içme suyu şebekesi vardır, kanalizasyon şebekesi vardır ancak kullanılmamaktadır. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.