Köy halkı, Sultan 2. Abdulhamid Han zamanında, Bulgaristan'ın Lofça ilinin Karahasan (Aleksandrovo) kasabasından 1877-1878 Osmanlı-Rus Savaşı (93 Harbi) sonunda 1879 yılında göç ederek Sultan 2. Abdülhamid'in kendisine ait olan, şehzadeliği döneminde ticaretle uğraştığı ve hayvan ticaretinde "Ağılyeri" olarak da kullandığı bugünkü topraklara yerleşmişlerdir. Sultan 2. Abdülhamid tahttan indirildikten sonra bu topraklar Karahasan'dan göçen bu ailelere verilmiştir. "Ağılyeri" olan adı sonradan değiştirilmiş ve köy Ağayeri adını almıştır.
Kırklareli iline 62, Babaeski ilçesine 18 km uzaklıktadır.
2013 yılı nüfusu 350 kişidir.
Köyde ilköğretim okulu binası ve öğretmen lojmanı vardır ancak bunlar kullanılmamaktadır. Eğitim-öğretim 4 km mesafede olan Kuleli köyüne taşımalı olarak gerçekleşmektedir. Köyün içme suyu şebekesi ve kanalizasyon şebekesi vardır. PTT şubesi, PTT acentesi ve sağlık ocağı yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik, sabit telefon ve adsl internet vardır. Köy içi yol düzenlenmesi vardır.
Kırklareli bir sınır ili olması nedeniyle her dönemde Balkan ülkelerinden gelen göçmenlerin ilk yerleştikleri illerden biri olmuştur. Bu nedenle nüfusu öteden beri göç hareketlerinden büyük ölçüde etkilenmiştir. Kırklareli'ne topluca yerleştirilen ilk Türk göçmenleri 1877 Osmanlı-Rus savaşı sırasında Rumeli üzerinden gelmişlerdir. Köy de bu yıllarda gelen az sayıda göçmen tarafından şimdiki dere etrafında kurulmuştur. O zamanlar civar köylerde Pancarköy ve Kumrular'daki Rumlar bu yeni gelen göçmenlere epey zorluk çıkarmışlar. Balkan savaşı sonunda yapılan anlaşma gereğince, Trakya'da yaşayan Bulgarlarla Bulgaristan' da yaşayan Türk nüfus karşılıklı olarak değiştirilmiştir. Bu değişim sonucu Trakya'dan ayrılan Bulgar sayısının 100 bin olduğu sanılmaktadır. Bulgarlar'da daha çok Edirne ve Kırklareli'nin Istıranca dağ köylerinde yaşamaktaydılar. Diğer taraftan Balkan Savaşı sırasında Trakya'da yaşayan Rumlar'dan bir bölümü de Yunanistan'a göç etmiştir. I. Dünya Savaşı sonunda bu Rumların çoğu eski yerlerine dönmüşse de Lozan Anlaşması gereğince Trakya'daki Rumlarla Yunanistan'daki Türkler yer değiştirince, Rumlar yeniden Yunanistan'a göç etmek zorunda kalmıştır. Bunların sayıları da 400 bine ulaşıyordu. Böylece 1924-1943 arasında Trakya'nın nüfus kaydı yarım milyona yaklaşmıştır. Bunların yerine, Balkanlar'dan göç eden Türkler yerleştirilmiştir. Bölgeye yerleştirilen Türklerin bir bölümü sonradan Anadolu'nun değişik yerlerinde göç etmişlerdir. Balkan ülkelerinden Trakya'ya toplu göçler aralıklı olarak sürmüştür. Bu toplu göçlerin en önemlileri 1936 ve 1950 yıllarında gerçekleşmiş, Bulgaristan, Yugoslavya ve Romanya'dan gelen pek çok Türk göçmeni Türkiye'ye yerleştirilmiştir.
1904 yılında Adem Ağa, Mestan Ağa, İbrahim Ağa, Ömer Ağa ve Paçalı gelip köyü kuruyor. bunlar öncelikle Eskişehir civarına yerleştiriliyorlar fakat iskan edilen yeri beğenmeyip ormanlık arazi diye bugünkü köye yerleşiyorlar. Geldiklerinde bu yerleşim yerinin ismi Doğanca Çiftliğiymiş. Daha sonra Bulgaristan'dan geldikleri köyün ismi olan Çavuşköy adını almıştır
Köyde bahar aylarında yağmur duası yapılır. Ayrıca gençler kendi aralarında hıdrellez şenliği yaparlar. Birde her yıl ilçede geleneksel yapılan bir tarım festivali vardır. Ağustos ayının ilk haftası düzenlenir ve ünü ilçeyi aşmıştır. Ayrıca bayramlarda diğer köylerde olduğu gibi cami bahçesinde toplu bayramlaşma ve mezarlık ziyareti yapılır. Köy altından sola doğru gidildiğinde iki mezarlık bulunur. Eski denilende yer kalmadığından karşısındaki alan mezarlık olarak düzenlenmiştir. Köyde bir köy konağı, bir okul, bir cami ve müştemilatı bulunur. Köy altı denilen yerde hayvanları sulamak için hayvan çeşmesi denilen yer vardır.Kırklareli iline uzaklığı 40 km ilçeye ise 12 km dir. Komşu köyler ise Sofuhalil, Osmaniye, Kumrular, Müsellim, Erikleryurdu, Nacak ve Yeniköy'dür. Nüfusu 2013 yılı itibariyle 165 kişidir. Köy ilçeye ve en çokta İstanbul'a göç vermiştir. İstanbul'daki hemşerileri 1997 yılında Çavuşköylüler Yardımlaşma ve Dayanışma Derneğini kurmuşlardır ve halen dernek aktif olup buradaki hemşerilerin buluşma lokali konumundadır. Köylülerin yakın köylerle akrabalıkları da mevcuttur. Köye elektrik 1975 yılında gelmiştir. 1967 yılında YSİ tarafından köy meydanlarına su da getirilmiştir ve halen ayakta olan ama akmayan 8 meydan çeşmesi vardır. İçme suyu yer altı sondaj kuyusundan temin edilir ve her hanede bireysel çeşme bulunur. Su temiz ve de içilebilir özelliktedir. Köyün dışından otoban da geçmektedir
Köyde ziraat faaliyetleri geleneksel yöntemlerle yapılmaktadır. Tarım arazileri genellikle köy arazisinin doğu, kuzey ve batı kesimlerinde yer alır. Köyde kuru tarım yapılır. Gübre kullanımı oldukça yaygındır. Köy tarım aletleri bakımından iyi durumdadır. Köyde traktör ve biçerdöver mevcuttur. Köyde tarım arazileri genelde küçük işletmeler şeklindedir. Arazinin küçük parseller halinde oluşunda miras yoluyla bölünmeler etkindir. Yetiştirilen ürünler arpa, buğday, gibi geleneksel hububat, gündöndü denilen ayçiçeği, dere boyu ve taban yerlerde pancar ve hayvanlar için ekilen silaj denilen mısırdır. Köyde hemen herkes ihtiyaç için sebze ve meyve, bostan dediğimiz karpuz, kavun da ekmektedir
Köyde hayvancılık faaliyetleri geleneksel yöntemlerle yürütülmektedir. Eskiden küçükbaş hayvancılık yaygın iken bu faaliyet yerini yavaş yavaş büyükbaş hayvancılığa bırakmaktadır. Köyde 80 büyükbaş 500 küçükbaş hayvan mevcuttur. Ayrıca her evde kümes hayvanı olarak tavuk, ördek, kaz ve hindi de kişisel olarak beslenir. Ayrıca arıcılık yapan köylüler de vardır
Köyden her sabah saat 7:00'de iş servisleri ile ilçeye gidilmektedir. Köyün 2 minibüsü vardır. Her sabah saat 7:00'de köyden Babaeski'ye (12 km) giderler. Akşam geri dönerler. Haftada 1 gün de Babaeski'ye Perşembe günleri sık olarak pazar kurulur, oraya giderler (12 km). Köyün zaruri ihtiyaçlarını karşıladığı ilçe Babaeski'dir. Hemen her şey oradan temin edebilmektedir. Köyde 36 traktör, 8 binek otosu, 2 yolcu minibüsü mevcuttur
Köyde, ilköğretim okulu vardır ancak kullanılamamaktadır. Köyün hem içme suyu şebekesi hem kanalizasyon şebekesi vardır. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.
Köyde yemek çeşitleri çoktur. Özellikle evde yapılan tarhana çorbası ve süt bulamacı denilen hafif bir yemek türü vardır. Köy düğünleri kalabalıktır ve imece usulü yardım yapılır
Kırklareli iline 48 km, Babaeski ilçesine 17 km uzaklıktadır. Civarında Minnetler, Ertuğrul, İmampazar, Kumköy ve Yeşilova köyleri vardır.
2013 yılı nüfusu 226 kişidir.
Köyde, ilköğretim okulu vardır ancak kullanılamamaktadır. Köyün içme suyu şebekesi vardır ancak kanalizasyon şebekesi yoktur. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır. Köyde 1 market, 3 kahvehane ve 2 süt toplama merkezi vardır.
Kırklareli iline 45 km, Babaeski ilçesine 6 km uzaklıktadır.
Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır.
2013 yılı nüfusu 446 kişidir.
Köyde ilköğretim okulu vardır. Köyün içme suyu şebekesi vardır, ancak kanalizasyon şebekesi yoktur. PTT şubesi yoktur, ancak PTT acentesi vardır. Sağlık evi vardır. Köye ayrıca ulaşımı sağlayan yol asfalt olup, köyde elektrik ve sabit telefon vardır.
1970'li yıllarda halk arasında Çukurcular mahallesi denen bir bölümde höyük açılarak, içinden Traklardan kalma 1 lahit, bolca altın, gümüş gibi tarihi eserler bulunmuştur. Bu eserler halen Kırklareli müzesindedir.
Yemekleri; yöreye özgü olan arada bir yapılan yağlı olan yarımca, lokma gibi yiyecekler yapılır. Tarhana, kapama, yaprak sarma, börek öncelikli yemekleridir. Ev baklavası ve kabak tatlısı da sıklıkla yapılır. 
Kırklareli iline 60 km, Babaeski ilçesine 12 km uzaklıktadır. 
2013 yılı nüfusu 619 kişidir. 
Düğüncülü köyünün nüfusu son yıllarda ilçe merkezi Babaeski'ye, Lüleburgaz'a, Kırklareli 'ye ve İstanbul'a başta olmak üzere birçok il ve ilçeye göç vermiştir. Bu da nüfüs istatistiklerinde görülür.1970'lerde yapılan sayımlarda en büyük 2.köy olarak göze çarpan Düğüncülü göçler nedeniyle son zamanlarda listede sonlara kadar düşmüştür. 
Köyde, ilköğretim okulu vardır ancak kullanılamamaktadır. Köy tüzel kişiliğine ait okul binasının il özel idareden tahsisi yapılmış olup yeni muhtarlık binası olarak kullanılmaktadır. Köyün içme suyu şebekesi vardır ancak kanalizasyon şebekesi yoktur. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.Köyün ilk sakinleri Bulgaristan'dan Türkiye'ye göç ettiklerinde Babaeski'nin kenarına yerleştirilmişler. Daha sonra orasını beğenmeyerek doğuya doğru tekrar göç etmişlerdir. Şu an köyün mezarlığının bulunduğu yerde bir musalla taşı görmüşler ve buraya yerleşmişler (yani karaçalılığın içine).
Şu anda çiftlik içi diye bilinen bölgede Yörüklerin yaşadığı rivayet edilir. Bu yörükler, köylüler oraya yerleştikten sonra orasını terk etmişler ve köyün adı Yörükleryurdu diye anılır olmuş. Daha sonra nedendir bilinmez Erikleryurdu diye anılmış.
Kırklareli iline 20 km, Babaeski ilçesine 22.5 km uzaklıktadır.
Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Ayrıca civardaki fabrikalarda çalışanlar da mevcuttur.
2013 yılı nüfusu 332 kişidir.
Köyde ilköğretim okulu vardı ama öğrenci yokluğundan kapanmıştır. Köyün içme suyu şebekesi vardır ancak kanalizasyon şebekesi yoktur. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.
Köyün adı eskiden Kozpınar (Koçpınarı) olarak geçiyor. Daha sonra Ertuğrul olarak değiştirilmiştir. Köy 1890'lı yıllarda Bulgaristan'ın çeşitli kasabalarından göç eden ve çoğunluğu Pomak halkından kişilerce kurulmuştur. Koçpınarı mana anlamıyla o yıllarda küçük baş hayvancılık yaygın olduğundan sulama olanağı çok olduğu için söylenir. Bir diğer rivayete göre gelen misafirlere koç kesilirmiş. Bu kesilen koçların (özel) yerlerinden ikramlarda bulunurlarmış. Köyün en eski tarihi yapıları; mezarlığı (1893) ve eski çeşmesidir. Köye yerleşen halk İzvor ve Lofça isimli yerleşim merkezlerinden gelmiştir.
Ertuğrul Köyü pehlivanlarıyla bir hayli ünlüdür. Biri Kırkpınar başpehlivanı olmakla beraber çeşitli boylarda pehlivanlar çıkarmıştır. Köyün Kırkpınar'da başpehlivan unvanına erişen güreşçisi İbrahim Erdi'dir. Diğer ünlü güreşçiler: İbrahim Gürler, Ahmet Topçu, Yunus Gürler, Süleyman Gürler, Hüseyin Gürler, İsmail Gürler, Cihan Topçu ve Sinan Topçu'dur. Ahmet Topçu Kırpınar'da hakemlik de yapmıştır. Köyün gelenekleri; bayramlarda tüm köy halkı bayram namazlarından sonra topluca kabristan ziyaretine gider. Yapılan cemiyetlerde düğün nişan vb. gibi ortamlarda tüm köy halkı yardımda bulunur. Cemiyetlerde herkesim evinden yaptığı tatlı ve hamur yiyeceklerini düğün evine verir.
Yemek kültüründe genelde domates çorbası (pomak çorbası), kuru fasulye, etli yemekler, luçinik (pırasa böreği), aşure, keşkek, gözlemeler, köy makarnaları, hazan mevsiminde kurulan turşu çeşitleri, Hıdırellez'de höşmerim tatlısı, ve pomak tatlısı çeşitleri vardır.
Kırklareli iline 57 km, Babaeski ilçesine 12 km uzaklıktadır. Edirne iline ise 45 km mesafe uzaklığındadır.
Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Son yıllarda arıcılık canlandırılmaya çalışılmaktadır. Kuru tarım üzerinde üretim yapılmaktadır. Buğday, arpa, ayçiçeği ve sarımsak üretimi başlıca ürünleridir. Üretilen buğday genelde Toprak Mahsulleri Ofisi'ne ve bölge tüccarlarına satılır. Sarımsak pazarlaması bölgeye gelen tüccarlara dönüm veya kg üzerinden satışı yapılmaktadır. Ayçiçek ürünlerini köyde bulunan yağlı tohumlar satış kooperatifine ve tüccara satılır. Hayvancılık konusu genelde süt ve besicilik üzerinedir. Sütler köy merkezindeki süt kooperatifinde toplanır. Kooperatif toplanan sütü pazarlayıp, üreticiye parasını öder. 2013 yılı nüfusu 289 kişidir.
Köyde ilköğretim okulu yoktur. Köyün içme suyu şebekesi vardır kanalizasyon şebekesi yapılmıştır. PTT şubesi yoktur ancak PTT acentesi vardır. Sağlık ocağı ve sağlık evi vardır, ebe yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.
1838 yılında Balkanlarda yarı göçebe olarak hayvancılık yapan Köle Kardeşler tarafından bugünkü dere yatağında kurulmuştur. Kurulduğu ilk yıllarda yarı göçebeliğini devam ettiren kurucu köy halkı, Köle Kardeşlerin çeşitli yıllardaki ölümleri üzerine yavaş yavaş yerleşik hayata geçmeye başlamışlardır. Köyün kurucu ailesi olan Köle Kardeşlerin günümüzdeki soyunu Özkan Sülalesi devam ettirmektedir. Kırklareli iline 39 km, Babaeski ilçesine 6 km uzaklıktadır. 12.000 dönüm araziye sahiptir
2013 yılı nüfusu 262 kişidir.
Kadıköy'den Babaeski ilçesine son 20 yılda yoğun göç yaşanmıştır. Göç eden ailelerin geçim kaynağı hala tarım olduğu için evlerini köyde muhafaza etmekteler ve özellikle yaz aylarında günlük ya da devamlı olarak köyde kalmakta, geçimlerini tarım faaliyetlerine devam ederek sürdürmektedirler. Kadıköy Köyünün Babaeski ilçesine yakınlığı göçü arttırmaktadır.
Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Ayrıca son yıllarda meyve üretimine yönelik yatırımlarda artış vardır. Özellikle deveci armudu bu yatırımlarda ilk sırayı almaktadır.
Köyde ilköğretim okulu kapatılmış ve öğrenciler eğitimlerine Babaeski ilçesinde devam etmektedirler. Köyün içme suyu şebekesi vardır ancak kanalizasyon şebekesi yoktur. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.
Köyün adının Babaeski girişinde bulunan yüksek bayırdan geldiği ve yine bir bayır altına kurulu olmasından dolayı Karabayır adını aldığı bilinmektedir. Kırklareli iline 20 km, Babaeski ilçesine 21 km uzaklıktadır.
Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Tarım ürünlerinden en önemlisi Trakya genelinde olduğu gibi arpa buğday ve ayçiçeğidir. Son yıllarda kanalların açılması ile sulak bölümlerde mısır, karpuz ve yazlık sebzelerde üretilmektedir. Hayvancılıkta önde gelen üretim ise büyükbaş olup köy içinde ahırlarda bakılmaktadır.
2013 yılı nüfusu 188 kişidir.
Köyde ilköğretim okulu vardır fakat öğrenci sayısı azalması nedeniyle kapanmıştır. Köyün içme suyu şebekesi vardır ancak kanalizasyon şebekesi yoktur. PTT şubesi yoktur ancak PTT acentesi vardır. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır. Köyün içinden şeytan deresi geçmektedir.Karacaoğlan, Kırklareli ilinin Babaeski ilçesine bağlı bir köydür. Ayrıca Babaeski ilçesinin Karacaoğlan nahiyesine de ismini vermiştir. Ancak nahiye merkezi Taşağıl köyüdür.
Kırklareli iline 32 km, Babaeski ilçesine 14 km uzaklıktadır.
Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır.
2013 yılı nüfusu 221 kişidir.
Köyde, ilköğretim okulu vardır fakat karma eğitim yapılmaktadır. Köyün içme suyu şebekesi ve kanalizasyon şebekesi vardır. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.
Kırklareli iline 30 km, Babaeski ilçesine 8 km uzaklıktadır.
2013 yılı nüfusu 413 kişidir.
Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır
Köyde ilköğretim okulu yoktur. Köyün içme suyu şebekesi vardır ancak kanalizasyon şebekesi vardır. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.
Eskiden katran arabalarının durakladığı bir yer olduğu için önce Katrancı diye anılmış, günümüzde Katranca adını almıştır. Bir pomak köyüdür. Kırklareli iline 39 km, Babaeski ilçesine 9 km uzaklıktadır.
Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır.
2013 yılı nüfusu 799 kişidir.
Köyde ilköğretim okulu vardır fakat nüfus azlığı sebebiyle taşımalı eğitimden yararlanılmaktadır. Köyün içme suyu şebekesi vardır, kanalizasyon yoktur. Sağlık ocağı ve evi bulunmaktadır, personeli vardır. Elektrik, telefon, internet vardır. Köyde ayrıca kahvehaneler, lokantalar, bakkallar bulunmaktadır.
Tahmini olarak, 1365-1370 yılları arasında Anadolu'dan gelenler tarafından kurulmuştur. Ancak köyün kurulduğu yer daha önceleri Bizanslılara ait yerleşim yeridir. Daha sonraları şimdiki Bulgaristan'dan gelen gacallar ve Anadolu'dan gelen Yörükler 1876 Osmanlı-Rus harbinden sonra Balkanlardan göç edenler, T.C. kuruluşundan sonra (1935) Bulgaristan ve Yunanistan dan mübadele ve serbest olarak gelen göçmenlerden oluşmaktadır. Adını ise İpek yolu üzerinde bulunuşu ve İpek yolunun güvenliği için kurulmuş olan kulelerden almıştır. (Daha önce kervancılığın deyimiyle Tozatlı ve Tozkoparan olarak anılmaktadır.) Kırklareli-Edirne arasında (D 100 karayolu) üzerinde Babaeski ye 15 km uzaklıktadır. Kuzeyinde Yolageldi, güneyinde Ağayeri, batısında Necatiye, doğusunda Mutlu köyleri bulunmaktadır. Köy İnece deresi kıyısında olup ova arazisi yerleşim yeri ile birlikte 3.000 dekar, köyün toplam arazisi 26.250 dekardır.
2013 yılı nüfusu 762 kişidir.
Köyde ilköğretim okulu vardır. Köyün içme suyu şebekesi kanalizasyon şebekesi vardır. PTT şubesi yoktur ancak PTT acentesi vardır. Sağlık evi vardır. Ayrıca köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon ve ADSL internet vardır. Düğün salonu mevcut olup ihtiyaçları en iyi şekilde karşılamaktadır. Köyde 993 sayılı Kuleli Tarım Kredi Kooperatifi ve Tarımsal Kalkınma Kooperatifi vardır. Köyün içme suyu, basınçlı depolu kapalı sistemle sağlanmaktadır.Kumrular Köyü'nün kuruluşu ile ilgili herhangi bir yazılı kaynak bulunmamaktadır. Köyün yaşlılarından alınan bilgilere göre, Balkan Savaşı'nın patlak vermesiyle, 1913 yılında o zamanlar Edirne'nin Ortaköy kazasının Elmalı, Kızılcalı, Hocaköy ve Armutlu köylerinde (Bu köylerin bir kısmı günümüzde Bulgaristan ve Yunanistan sınırları içinde kalmıştır) oturan 60 hane, bir araya gelerek bu bölgede toplandı. Bu sırada köydeki Rumlar da buradan ayrılarak Yunanistan denetimindeki bölgelere sığındılar.
Rum Kilisesi'ni de okula çevirip, kendi düzenlerini kurmuş olan Kumrular köylüleri, 1. Dünya savaşının ardından Tekirdağ'a göç ettiler. Bu dönemde Rumlar tekrar Kumrular Köyü'ne geri döndüler. Fakat Türkler tarafından Babaeski'nin tekrar ele geçirildiğinin öğrenilmesi üzerine, bir gece köy meydanında toplanan Rumlar, halkın elindeki arabalara el koyarak aniden köyden ayrıldılar. Yunanlıların ayrılmasıyla Tekirdağ'a göç edenler tekrar evlerine geri döndü.
Marmara Bölgesi'nin Trakya bölümde yer alan Kumrular Köyü, Kırklareli'nin Babaeski ilçesine bağlıdır. Köy, ilçe merkezinden 18 kilometre uzaklıkta, güneye doğru eğimli, hafif tepelik bir saha üzerinde kurulmuştur. Köyün yerleşim yeri deniz seviyesinden yaklaşık 110 metre yüksekliktedir.
Kumrular Köyü, 1550 parselden meydana gelmiştir. 14.5 hektar alan kaplayan köy arazisi, Yukarı Ergene havzası içinde kalır. Genel olarak kuzeyde Yıldız Dağları, eski masifi ile güneyde Ganos arasında kalan içbükey bir çanaktan oluşan Ergene Havzası'nın yukarı kesiminde bulunan Kumrular Köyü, eski alüvyal dolgu ile neojen aşınım yüzeyi üzerindedir. Ergene havzasının alüvyonlarla örtülü olan geniş kısımları denizel miyosen ile gölsel oligosen çökellerinden ibarettir.
Kırklareli iline 25 km, Babaeski ilçesine 15 km uzaklıktadır.
Köyün iklimi, Trakya Karasal iklimi etki alanı içerisindedir. Kumrular Köyü sıcaklık, yağış ve diğer iklim elemanları bakımından Marmara Bölgesi'nin Güney kesiminin tümünde hakim olan Akdeniz makro klimasına dahil olmakla beraber, yağışlı Karadeniz iklimi arasında bir geçiş şeklini yansıtır. Köyün iklimine ait özellikleri belirtmek için köye en yakın merkez olan Babaeski Meteoroloji İstasyonu rasatlarından faydalanılmıştır. Kumrular Köyü ve çevre köylerin mevsimlere göre sıcaklık ortalamaları şöyledir:
İlkbahar 12.1, yaz 24.3, sonbahar 16.2, kış 5.4 derecedir. Yıllık ortalama sıcaklık 14.2 derecedir. Köy ve çevresinde genel olarak yazlar sıcak ve kurak, kışlar soğuk ve yağışlıdır. Yıllık ortalama yağış miktarı 565.5 mm civarındadır. Bunun yaklaşık yüzde 65'i kış ve sonbahar aylarında düşer. Temmuz ve Ağustos aylarında yağış yok denecek kadar azdır. Trakya kesiminde kışların çok sert ve yağışlı geçtiği bir gerçektir. Kış yağışları genellikle Ocak ve Mart ayları arasında görülür. Yılın ortalama 10 gününde yerler kar ile örtülüdür. Rüzgar genelde kuzey (yıldız) ve kuzeydoğu (poyraz) yönlerinden eser. Yıllık ortalama Rüzgar hızı 4.4 m/sec.'dir. Rüzgar hızının en yüksek (4.9m/sec) olduğu ay Hazirandır.
2013 yılı nüfusu 162 kişidir.
Köyde, ilköğretim okulu vardır ancak kullanılamamaktadır. Köyün hem içme suyu şebekesi hem kanalizasyon şebekesi vardır. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.
Kırklareli iline 31 km, Babaeski ilçesine 15 km uzaklıktadır. Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır.
2013 yılı nüfusu 173 kişidir.
Köyde ilköğretim okulu yoktur. Köyün içme suyu şebekesi vardır ancak kanalizasyon şebekesi yoktur. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.
Minnetler köyü 1877-1878 yıllarındaki Osmanlı - Rus harbi sırasında gelen balkan göçmenlerince kurulmuştur.Yerli sayılan halk ile Bulgaristan Göçmeni Oğuz ve Avşar Türklerinin yaşadığı köyde Trakya genelinde ve Batı Trakya'nın bazı bölgelerinde görülen kültürel değerler gelenek haline gelmiştir.
1969 Kırkpınar başpehlivanı olan Nazmi Uzun pehlivan, köyün yetiştirmiş olduğu ünlü bir simasıdır. Köyün yetiştirdiği Başaltı güreşçisi Kasım Kasap'ta çok önemli yağlı güreş pehlivanlarındandır. İkisi de hakkın rahmetine kavuşmuştur.
Kırklareli iline 45 km, Babaeski ilçesine 10 km uzaklıktadır. Ortasından geçen derenin iki kenarına yaslanmış olan köy batı cephesinde bulunan 2 adet höyük ile Kurtuluş Savaşında verilen mücadelenin izlerini barındırmaktadır.
2013 yılı nüfusu 351 kişidir.
Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Minnetler köyü sarımsak yetiştiriciliğinde bölgesinde ilk olup halen köyün önemli bir gelir kaynağıdır.
Köyde ilköğretim okulu vardır. Köyün içme suyu ve kanalizasyon şebekesi vardır. PTT şubesi yoktur ancak PTT acentesi vardır. Sağlık ocağı ve sağlık evi bulunmakta fakat personel bulunmamaktadır. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.
Halk arasında 93 harbi denilen ve miladi seneye göre 1877-1878 tarihlerindeki Osmanlı Rus Harbinden sonra Bulgaristan`ın Tırnova'ya bağlı Ahmetli köyünden, şimdiki yerine göç edenler köy kuracak münasip yer ararken, o zaman yerli Rum köyü olan Pancarköy ile Kumrular Köyü arasında bir Müslüman Köy kurulması kararı verilmiş ve köy şimdiki yerine kurulmuştur. Müslümanköy ismi zamanla telaffuz edilmesi değişerek Müsellim Köyü haline dönüşmüştür. Halk arasında böyle bilinmektedir. Köy halkı göçmendir. 1935 yılında yine Bulgaristan`ın Razgrad yöresinden ve 1951 yılında yine aynı memleketin Şumnu, Tırnova yöresinden gelen göçmenler köy halkını oluşturmaktadır. Yine köy halkını oluşturanlardan bir kısmı da Bulgaristan sınırları içerisinde kalan Karnobat kasabası Şıhlar köyünden gelmiştir. Müsellim Arapça olup teslim eden anlamındadır. Merkezi otorite adına müsellem askerlerinin komutanı olarak bölgeyi yöneten kişilere bu isim verilirdi. Osmanlı Türklerinin Rumeli'yi almalarını sağlayan kuvvetlerin başında Yörükler (onlardan kurulmuş Yayalar ve Müsellemler) gelir. Sultan Orhan zamanında başlayıp Fatih'e kadar, gittikçe hızı azalarak süregelen büyük Yörük akını, çok kısa zamanda bölge topraklarını kolayca doldurdu ve Türkleştirdi. Müsellimler, Osmanlı Devleti'nde, pek çok görevi yerine getiren, harp zamanlarında ordunun geçeceği yolları temizlemek, köprüleri tamir etmek ve yol açmak gibi hizmetlerle de mükellef idiler. Buna karşılık barış zamanlarında bütün vergilerden muaf sayılıyorlardı. Zaten bu ismi bu yüzden almışlardı.
Barışta da seçkin (ayan) sınıftılar. 1695'ten sonra iltizam sisteminden vazgeçilmesiyle taşradaki üst düzey yöneticiler bölgelerine gitmeyerek kendi yerlerine müsellim, voyvoda ve subaşı gibi isimlerle âyanları vekil tayin ettiler. Osmanlı merkezi otoritesinin zayıflaması üzerine devlet ayanlarla işbirliğini artırarak onları meşrulaştırdı. Âyanlar halk tarafından seçiliyor, kendilerine padişah tarafından berat veriliyordu. Trakya'da, hatta Türkiye'de birçok müsellim köyü vardır. Cumhuriyetin ilk yıllarında adı sadece müsellim olan köylerin bazıları diğer müsellim köyleriyle karıştırılmasın diye Trakya müsellim köylerine de ya coğrafi özelliğine, yada kurucusu müsellimin özelliğin göre isimlendirilmiştir. Taşlımüsellim, Çerkezmüsellim, Kızılcamüsellim , Susuzmüsellim gibi.Köy, Babaeski ilçe merkezinin doğusunda bulunur. Köyden Babaeski`ye ulaşmak için 10 km yol kat etmek gerekir. Kırklareli il merkezine ise 30 km uzaklıktadır. Müsellim Köyü, doğuda Kırıkköy, batıda Sofuhalil, kuzeyde Kumrular Köyü ve güneyde Pancarköy ile komşudur.
Tarıma elverişli arazilere sahiptir. Otlaklara, ormanlara, av sahasına ve iki tane gölete sahiptir.
Köyde tipik karasal iklim görülür. Yazlar sıcak ve kurak, kışlar ise soğuk ve yağışlı geçer. En sıcak aylar Temmuz ve Ağustos, en soğuk aylar ise Ocak ve Şubattır. En fazla yağış kış ve ilkbaharda düşer.
Nüfus sayım sonuçlarından köyün nüfusunu ve özelliklerini öğrenmek mümkündür. Nüfusta azalma görülmektedir. Bunun nedeni azda olsa şehre göç olmuş ikinci neden ise halk nüfus planlamasında bilgi sahibi olmuştur. 2013 yılı itibariyle nüfusu 360 kişidir.
Eski yıllarda köyde toprak evler bulunurdu. Şu anda ise beton evler vardır. Evler bir avlu içinde bulunur ve etrafında ahır, samanlık gibi eklentiler yer alır. Önceden evlerin camları küçüktü, şimdi ise büyük camlar mevcuttur. Modern yapı malzemeleri kullanılarak yapılan evler mevcuttur
Köyde bulunan ilkokul kapanmış ve 1997 yılında taşımalı eğitime başlanmıştır. Öğrencilere tahsil edilen bir minibüs onları her sabah Babaeski`ye, bir kısım öğrencileri ise komşu köy olan Sofuhalil'e götürmekte ve akşamları geri getirmektedir. Müsellim Köyü`nde okuma yazma bilenlerin oranı %97dir.
Mahalli kıyafeti kadınlarda şalvardır. Erkeklerde mahalli kıyafet yok edilmiştir. Köyde ekonomi tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Köyün içme suyu 1984 yılında köy yalısında açılan artezyenden temin edilir. Köyde, kahvehane, süt toplama merkezi, futbol sahası ve kooperatif bulunmaktadır. Ayrıca iki katlı cami vardır.
Köyün toplam arazisi 22000 dekardır ve 15000 dekarı tarım arazisidir. Köyde ziraat faaliyetleri ve hayvancılık köy ekonomisinde en önemli rolü oynamaktadır. Köyde 135 hane bulunmakta olup topraksız aile yoktur. Her aile tarım ve hayvancılıkla uğraşır. Köyde ziraat faaliyetleri, geleneksel yöntemlerle yapılmakta olup teknolojiden de faydalanılmaktadır. Tarım arazileri genellikle köy arazisinin orta, güney ve doğu kesimlerinde yer alır. Köyde kuru tarım yapılmaktadır. Gübre kullanımı oldukça yaygındır. Köy, tarım aletleri bakımından iyi durumdadır. Köyde tarım arazileri genellikle küçük işletmeler şeklindedir. Tarım arazilerinin küçük parseller halinde oluşunda miras yoluyla bölünmeler etkilidir. Yetiştirilen ürünlerde çok çeşitlilik yoktur. Bunun başlıca sebebi kuru tarımın hakim olmasıdır. Ürünler arasında buğday ve ayçiçeği ilk sırada gelmektedir. Köyde ihtiyaç için sebze yetiştirilen bahçeler de yer alır. Köy arazisinin%40`ı buğday, %35`i ayçiçeği, %10`u sarımsak, %5 i arpa, %2 si bağ, %5`i yulaf, %2'si meyve ve % 1'i kavaktır.Köyde hayvancılık faaliyetleri geleneksel yöntemlerle yürütülmektedir. Eskiden küçükbaş hayvan (koyun, keçi) yetiştiriciliği yaygın iken bu faaliyet yerine yavaş yavaş büyükbaş hayvancılığa bırakmıştır.
6,7,8, Mayısta köyde ve çevre köylerde Hıdrellez coşkuyla kutlanır.
Köyün Babaeski ilçe merkezine uzaklığı 10 km dir. Babaeski`nin haftalık pazarının kurulduğu gün ulaşım aracı olarak genellikle köye ait minibüsler kullanılır.
Köyde ilköğretim okulu yoktur. Köyün içme suyu şebekesi vardır. kanalizasyon şebekesi vardır. PTT şubesi yoktur ancak PTT acentesi vardır. Sağlık ocağı ve sağlık evi vardır. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.
Kırklareli iline 50 km, Babaeski ilçesine 13 km uzaklıktadır.
Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır.
2013 yılı nüfusu 472 kişidir.
Köyde ilköğretim okulu vardır. Köyün hem içme suyu şebekesi hem kanalizasyon şebekesi vardır. PTT şubesi yoktur ancak PTT acentesi vardır. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.
Köyün isminin Nacak olarak anılması, daha önce yerleşik insanların ormanlık olan yerin ağaçlarından kısa balta yapmalarından gelmektedir. Yemek ve börek çeşitlerinden uynuk pidesi, dızlama, kuru fasulye, kapama adı geçer.
Kırklareli iline 18 km, Babaeski ilçesine 17 km uzaklıktadır.
2013 yılı nüfusu 159 kişidir.
Köyde ilköğretim okulu yoktur. Köyün hem içme suyu şebekesi hem kanalizasyon şebekesi vardır. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur.köy nüfusu oldukça azdır. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.
Kırklareli iline 33 km, Babaeski ilçesine 3 km uzaklıktadır. Babaeski ilçesi merkezindeki hükümet konağı önünde bulunan Atatürk heykeli, Nadırlı'nın istikametini sağ eli işaret parmağı ile göstermektedir. Flamingo yolunu takip ederseniz Nadırlı'ya varırsınız. Köy eski Rum köyüdür. Köy çok göç vermiştir.Köyün ekonomisi tarım, hayvancılık dayalıdır.
Köyde ilköğretim (Fevzi Özdemir tarafından yaptırılan) okulu vardır. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır. 2013 yılı nüfusu 1022 kişidir.
Köyün ismi Oruç Bey denilen o zamanın ağasından kalmıştır.
Köyde Kurtuluş Savaşından kalma şehitlerimizin mezarları vardır. Ayrıca mezarlıkta da Osmanlı döneminden kalma yeniçeri askerlerinin mezarları da vardır
Kırklareli iline 35 km, Babaeski ilçesine 9 km uzaklıktadır. Doğusunda Karamesutlu Köyü 4 km, Kuzey Batısında Terzilli Köyü 5 km, Kuzeyinde Karacaoğlan 3 km, Kuzuçardağı Köyü 4 km. Köyleri ve Güneyinde ise Kadıköy Köyü 2 km. mesafede olan en yakın olan komşu köylerdir ve bu köylerle olan bağlantı yollarının tamamı asfalt yoldur. Köye ait sulama amaçlı bir gölet bulunmakta ve bu gölette olta balıkçılığı yapılabilmektedir.
Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Ağırlıklı olarak buğday, arpa, ayçiçek ve mısır ekimi yapılmaktadır. Hayvancılıkta ise tamamen büyük baş sığırcılığı ön plandadır. Köyde kurulan süt kooperatifi tarafından büyükbaş sığırcılıktan elde edilen sütün pazarlama işi profesyonelce yapılmaktadır. Köy halkı yeni yeni meyve bahçeciliğine başlamıştır.
2013 yılı nüfusu 363 kişidir.
Köyde ilköğretim okulu yeterli öğrenci olmaması nedeniyle kapatılarak taşımalı sisteme geçilmiştir. Öğrenciler İlköğretimlerini Babaeski'de tamamlamaktadırlar. Köyün hem içme suyu şebekesi hem kanalizasyon şebekesi vardır. PTT şubesi yoktur ancak PTT acentesi vardır. Köyde sağlık evi vardır. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik sabit telefon ve internet hizmeti vardır. Köyde il özel idaresi tarafından gelen yardımla yaptırılan yazlık düğün salonu bulunmakta, salon düğün haricinde çeşitli sosyal amaçlar için de kullanılmaktadır.
Köyün kurucuları Söğüt/Bilecik taraflarından Osmanlı zamanında 20 hane göç etmiştir. 4 hane olarak Osmaneli olarak kurulmakla birlikte tam tarih belli değildir. Kökenleri Orta Asya Türklerindedir. 1930 yılından itibaren şiveden dolayı Osmaniye şimdiki adını almıştır. Diğer haneler Ahmetler, Malkoçlar, Karıncak ve Kırklareli'nin Balkan köylerinde yerleşik bulunmaktadırlar.
Kırklareli iline 37, Babaeski ilçesine 5 km uzaklıktadır.
2013 yılı nüfusu 979 kişidir.
Köyde ilköğretim okulu yoktur. Köyün hem içme suyu şebekesi hem kanalizasyon şebekesi vardır. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.
Pancarköy, 1912 yılında Yunanistan'dan göç eden 80 kişi ile kurulmuş, 1932 yılında Alpullu'dan ayrılarak bol pancar ekiminden esinlenerek Pancarköy adını almıştır. Doğusunda Düğüncülü Köyü, batısında Nadırlı Köyü ile Babaeski İlçesi, Kuzeyinde Sofuhalil Köyü ile Müsellim Köyü vardır. Alpullu'ya 3 km den daha yakındır. Türkiye'nin ilk şeker fabrikası olan Alpullu Şeker Fabrikası'nın köyün kalkınmasında önemli rolü olmuştur.
Kırklareli iline 38 km, Babaeski ilçesine 7 km uzaklıktadır. 2013 yılı nüfusu 940 kişidir.
Köyde ilköğretim okulu vardır. Köyün içme suyu şebekesi vardır ancak kanalizasyon şebekesi vardır. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik sabit telefon ve ADSL internet hattı vardır.
Sinanlı, civardaki en eski Türk ve müslüman köylerdendir. Sinanlı'yı, Alpullu istikmetine bağlayan o dönemin önemli geçitlerinden Ergene nehri üzerinde üç adet köprü mevcuttur. Orduların Avrupa seferlerine giderken kullandıkları ve her zaman taşma ihtimali olan bir bölgeydi. Halen her kış mevsiminde Ergen Nehri taşmaktadır. Bu köprüler Mimar Sinan tarafından yapıldığından buraya Sinanlı denmiştir. Köprüler restore edildiği için biri hariç diğerleri orijinalliğini kaybetmiştir. I. Balkan Savaşı sonrasında Midye-Enez hattının çekilmesiyle Sinanlı sınır olmuş, bir tarafı Rumlar'da kalmıştır. Sinanlı'da eskiden Rumlar ve Museviler yaşarmış ancak Cumhuriyet'ten sonra gitmişlerdir.
Sinanlı'ya, mübadeleler sonrası çok sayıda "Muhacir" yerleşmiştir. Köy halkı geçimini tarım ve hayvancılıktan kazanır. Başlıca ekimi yapılan ürünler; buğday ve ayçiçeğidir.
2013 yılı nüfusu 1425 kişidir.
Köyün adının geçmiş zamanda Halil isimli dinine çok bağlı halk arasında sufi olarak bilinen Sofu olarak değerlendiren şahıstan tıpkı Babaeski de olduğu gibi Sofuhalil olarak verildiği rivayeti söylenmektedir.Kırklareli iline 46 km, Babaeski ilçesine 8 km uzaklıktadır.
Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Ayrıca köy halkının tarım gelirlerinin azalması ile birlikte başta Lüleburgaz, Çorlu ve Çerkezköy gibi sanayi bölgelerinde çalışarak ekonomiye göçle birlikte katkı sağladıkları dikkati çekiyor.
2013 yılı nüfusu 445 kişidir.
Köyde, ilköğretim okulu vardır. Öğrenci sayısının düşük, yoğun göç ve ekonomik kriz nedeniyle eğitim öğretim faaliyeti Babaeski Cumhuriyet İ.Ö.O. tarafından sağlanmaktadır. Köyün içme suyu şebekesi vardır ancak kanalizasyon şebekesi yoktur. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.
Kırklareli iline 27 km, Babaeski ilçesine 10 km uzaklıktadır. Köyün iklimi, Karasal iklimi etki alanı içerisindedir. Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Ayrıca Karacaoğlan Bucağının merkezidir.2013 yılı nüfusu 602 kişidir.
Köyde, ilköğretim okulu vardır. Köyün içme suyu şebekesi vardır ancak kanalizasyon şebekesi yoktur. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı vardır. Sağlık ocağı lojmanı da vardır. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.
Köy "93 muhaciri" denilen 1877-1878 Osmanlı-Rus harbi göçmenidir. Osmanlı-Rus harbinde Türk bozgunu sonucu Rus askerlerinin tecavüzleri karşısında göç etmek zorunda kalan 600 bin Türk'ten, Bulgaristan'ın Kızanlık bölgesinden gelen 3-5 aileden oluşan bir kafile tarafından kurulmuştur. Önce Harmanlı'ya gelerek birkaç yıl kadar konaklamışlar, savaş sonucunda Kızanlık'ın da içinde bulunduğu bölgenin Şarki Rumeli Vilayeti adı altında Osmanlı'dan koparılması ile geri dönüş imkânları kalmayarak Osmanlı toprakları içine göçe devam etmişler ve halen köyün bulunduğu topraklara yerleşmişlerdir. Köyün adının, köyün yanından geçen Edirne-İstanbul şosesi üzerinde bulunan ve o dönemde oldukça belirgin bir yapı olan taştan yapılma bir köprüden geldiği rivayet edilmektedir.
Köy Balkan Savaşları, I.Dünya Savaşında Hicaz-Yemen ve Çanakkale Cepheleri ile Kurtuluş Savaşı'nda birçok şehit ve gazi vermiştir. Köye ilk yerleşenler birbirlerine akraba oldukları için şu an köyde yaşayanların %90'ı birbirine akrabadır. Köy 1950 li yıllardan beri başta İstanbul olmak üzere iş sahalarına yoğun dış göç vermiştir. Bu nedenle köyün nüfusu artmadığı gibi, nüfusun büyük çoğunluğunu yaşlılar oluşturur.
Trakya kültürünün genel özelliklerini taşır. En çok sevilen yemeği Borani'dir. Borani biber yumurta sarımsak ve yoğurtla yapılan bir yemektir.
Kırklareli iline 45 km, Babaeski ilçesine 5 km uzaklıktadır. Köyün sağ tarafından küçük bir dere geçmektedir. Köyün etrafı verimli arazilerle çevrilmiştir. Bu yüzden köylülerin büyük bir kısmı tarım ve hayvancılık ile uğraşmaktadır.
2013 yılı nüfusu 166 kişidir.
Köyde ilköğretim okulu yoktur. Köyün içme suyu şebekesi vardır kanalizasyon şebekesi vardır. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır. Kalkınma kooperatifi ve Taşıyıcılar kooperatifi bulunmaktadır. Babaeski ilçesi sarımsak birliği merkezi köydedir.
D100 karayoluna 600 metre mesafededir.
Köyde iki kahvehane ve bir bakkal bulunmaktadır.
Kırklareli iline 35 km, Babaeski ilçesine 12 km uzaklıktadır.
Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır.
2013 yılı nüfusu 177 kişidir.
Köyde ilköğretim okulu yoktur. Köyün içme suyu şebekesi vardır ancak kanalizasyon şebekesi yoktur. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.
Eski Rum köyüdür. Hala Rumlardan kalma evler bulunmaktadır. Aynı zamanda köyün bir kısmı da Selanik'ten göç ederek köye yerleşmişlerdir. Balkan Savaşı'ndan önce Rumlar ile Türklerin birlikte yaşadığı köyün eski adı Kel Yeniköy'dür. 
Kırklareli il merkezine 23 km, Babaeski ilçe merkezine 19 km uzaklıktadır. 
2013 yılı nüfusu 407 kişidir. 
Köyde ilkokul ve ortaokul vardır. Köyün içme suyu şebekesi vardır. Kanalizasyon şebekesi vardır. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır. Her cumartesi günü köy pazarı kurulmaktadır. Köyün barajı vardır, ayrıca köyün içinden Şeytan Deresi geçmektedir. Köyün içinde bir de cami bulunmaktadır.Köy Bulgar mezaliminden kaçan bir grup genç insan (Lato Kaptan) tarafından kurulmuştur.
Kırklareli iline 24 km, Babaeski ilçesine 24 km uzaklıktadır.
2013 yılı nüfusu 220 kişidir.
Köyde ilköğretim okulu yoktur. Köyün içme suyu şebekesi vardır ancak kanalizasyon şebekesi yoktur. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi vardır. 15 yıldır sağlık memuru yoktur Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.