Batı Trakya
| Evros | Rodop | İskeçe (Xanthi) |
| Dimetoka | Gümülcine | Mustafçova |
| Dedeağaç | Şapçı | Abdera |
| Sofulu | Kozlukebir | İnhanlı |
| Kumçiftliği | Maronya | |
| Yassıköy |
- Rumeli
- Haberler
- Tekirdağ Haberleri
- Trakya
- Yunanistan
Kumçiftliği (Orestiada)(Ορεστιάδα)
Köyleri
| Tilkiköy | Elburgaz | Doğanca |
| Sitarya | Saltıklı | Harduman |
| Çeşme | Sülüklüköy | Aksakal |
| Bıldırköy | Sofular | Karabağ |
| Lilikuş | Çobanlar | Yaylacık |
| İstasyon | Pehlivan Çayırı | Karaağaç |
| İğneoğlu | Thuriyon | Kapıcıköy |
| İshakpaşaköyü | İspitli | Patagi |
| Şahince | Taşçı Arnavutköy | Maraş |
| Kiliseli | Kumarlı | Emledinköy |
| Büyük Çavuşlu | Kosti | Tavşankoru |
| Prangıköy | Eski Omurlu | Kadıköy |
| Karlı (Koca Aliköy) | Tatarköy (Sterna) | Kabaöyük (Kabahöyük) |
| Sarıhisar (Sarıhıdır) | Ecesultan (Yüce Sultan) | Perşemli (Perçinli) |
| Yeni Omurlu (Umurbey) | Çörekköy (Kastanies) | Sadırlı (Plati) |
| Kadıköy (Dikaia) | Korucuköy (Karoti) | Koyunlu (Kiros) |
| Sarıyer (Therapeion) | Körmüt (Kiremitli) | Burgucan (Çiftliği) |
| Samovina (Ammovouno) | Delimusluk (Dilimciköy) | Epçeli (Kanadas) |
| Beştepe (Pentalofos) | Bektaşlı (Bektaşiköy) | İshaklı (Karaishaklı) |
| Küçük Çavuşlu (Mikro Doxipara) | Bosnaköy (Nea Vyssa) | Canbazlar (Cambazlar) |
| Çengelli (Çengellilöy) | Karacahalil (Karaca Halilköy) | Saranköy (Sarayköy) |
| Emirli (Emirler, Şimdiki adı Kavyli) | Körükçüler (Hocalar) | Helvacı (Helvacıköy) |
| Kulaklı (Şimdiki adı Ampelakia) | Sarmana (Simavna, şimdiki adı Kiprinos) | Türkdoğancı (Türkdoğanca, Efrem) |
| Asimeniyon (Şimdiki adı Asimenion) | Kuleli (Kuleliburgaz, şimdiki adı Pythion) | Zufköy (Çavuşköy, Şimdiki adı Sofiko) |
| Seymenli (İnceğiz, Şimdiki adı Fylakio) | Çirmen (Çermen, Çemen, şimdiki adı Ormenio) | Ürelköy (Üreyiş, Yürüyüşköy, Şimdiki adı Dilofos) |
| Bulgarköy (Balı-Bulgarköy, Şimdiki adı Ellinochori) | Deleleşköy (Deliilyasköy, Divaneilyas, Şimdiki adı İsaakio) |
Evros
Evros, Yunanistan'ın Trakya bölgesinde, Türklerin yoğun olarak yaşadığı bir ildir. Batıda İskeçe, Kuzeyde Bulgaristan'ın Hasköy, doğuda Türkiye'nin Edirne illerine komşu olan ilin merkezi Dedeağaç şehridir. 4,242 km² yüzölçümündeki ilin nüfusu 150,580 (2005)'dir
Dimetoka (Didymoteichon)(Διδυμότειχο)
2011 yılı nüfusu 18.767'dir.
Türkiye sınırlarına 5 km. uzaklıkta ve Edirne ilinin sanki uzak bir mahallesi gibidir. Kasabanın içinden: "Kızıl Deli Çay" geçmektedir. Zaten, ilçenin en büyük sıkıntısı, Meriç Nehrinin taşkınlarıdır. Son olarak 2 Mart 2005 tarihinde, birkaç gün süren sel, bölgeyi etkilemiştir. Ancak mağazalar ve evler son 50 yıllık sürecin en etkin sel baskınından çok fazla etkilenmişlerdir.
İlçe merkezinde 9 bin kişi yaşamaktadır. Bölgenin hemen yakınında "Didia" ormanı bulunuyor. Batı bölümündeki arazi çok dağlık ve ormanlıktır.
Buranın diğer öne çıkan özelliği Osmanlı Bektaşilerinin en önemli merkezi olan "Kızıl Deli Sultan Bektaşi Tekkesi" nin burada bulunmasıdır. Kızıl Deli Sultan yani Seyyid Ali Sultan hakkında anlatılan bir rivayetten söz etmek gerekirse; "Süleyman Paşa Rumelinin fethine çıkacağı zaman, ordusuna katılmak isteyen Seyyid Ali Sultanı; çok genç olduğu bahisle kabul etmez. Ancak; Seyyid Ali Sultan, ordunun peşini bırakmaz, geriden orduyu takip ederek ilerler. Ordu Çanakkale Boğazına geldiğinde, Rumeliye geçecekleri yerde mola verirler ve bir gecenin sabahında, Seyyid Ali Sultan uyandığında, bütün ordunun sallar üzerinden ilerleyerek, boğazın karşısına geçtiğini görür ve kendisi, boğazın diğer yanında kalır. Bunun üzerine Seyyid Ali Sultan; denize doğru koşmaya başlar ve sanki karada koşar gibi, denizin üstünde koşarak, boğazın karşı kıyısına geçer." Evet, yani sonuçta pek bilimsel yanı yok ama bu bir inanç meselesi.
Seyyid Ali Sultan’ın tekkesi ilçe merkezinin 4-5 km. uzağındaki Ruşenler köyündedir. Zaten, bölgedeki ilk Türk yerleşim yerleri, bu köy civarıdır. Tekkede mescit, mezarlık, misafirhane, türbe, aşevi ve çeşme bulunmaktadır. Günümüzde Hıdırellez sonrası, yani 6 Mayıs sonrasında birçok yerden gelen misafirler, burada uzun yıllara dayalı gelenekleri sürdürmektedirler.
Tarihi
Evvelce Plotinoupolis olarak anılan Didymoteichon Geç Bizans döneminden itibaren bölgesinde önem kazanmış, imparatorluğun son hanedanı Palaiologus'lara karısı aracılığı ile akraba olmakla hanedana bir anlamda dışarıdan giren rakip imparator VI. Yannis Kantakuzenos 26 Ekim 1341'de destekçilerince burada imparator ilan edildi ve uzun bir iç savaş sürecinden sonra 16 Mayıs 1346'da burada taç giydi. 1343'de Kantakuzenos'un karısı Eirene'in burada Bulgarlarca ablukaya alınması üzerinde yardıma çağırılan Aydınoğlu Gazi Umur Bey 380 gemi ve 29,000 askerle bölgeye gelerek Bulgarları Didymoteichon'dan uzaklaştırmayı başardı. 1345'de yine Aydınoğlu Gazi Umur Bey, yanında Saruhan Beyliği hanedanından Saruhanoğlu Süleyman Bey olduğu halde 20,000 süvari ile Orhan Gazi'nin evvelce buraya sevkettiği birliklere katılmış ve üç beyliğin müşterek kuvveti Didymoteichon bölgesini egemenliği altına başlayan Bulgar şaki Momçilo'yu 7 Haziran 1345'de yenmeyi başarmışlardır.1361'de Osmanlı Devleti topraklarına dahil edilmesinin ardından Dimetoka döneminde Balkanların önemli merkezlerinden biri haline geldi. Osmanlı padişahı I. Murad, Edirne'de Eski Saray inşa edilirken 5 yıl burada kalmış, oğlu Yıldırım Bayezid burada doğmuştur. Önemli bir Osmanlı mimari eseri olan (halen bakımsız durumdaki) Çelebi Sultan Mehmet Camii (Dimetoka Beyazıt Camii de denir) bu dönemde inşa edilmiştir. Kara Timurtaş Paşa oğlu Oruç Paşa'nın 1398, Feridun Ahmed Bey'in 1571 tarihli hamamları da bulunmaktadır.
Bu anlamda, Dimetoka'nın kısa bir süre için, Osmanlı Devleti'ne (Bursa'nın yanı sıra ve Edirne öncesinde) başkentlik yaptığı söylenebilir.
18. yüzyılda ise, Rusya'ya karşı giriştiği Poltava Savaşı'nı kaybederek Osmanlı İmparatorluğu'na sığınan İsveç kralı Demirbaş Şarl, 1713-1714'de burada meskun tutulmuştur.
Dimetoka, esasen, 2. Balkan Savaşı'nda Enver Paşa tarafından Edirne ile birlikte geri alınan bölgenin içindedir. Ağustos 1913 Bükreş Antlaşması ile Bulgaristan sınırları içinde kalan Batı Trakya demiryolu hattının 50 km.lik bir kısmı Meriç'in batı kıyı şeridini takip ederek buradan geçmekteydi. Bu da, Bulgaristan iç bölgeleri ile Batı Trakya limanları arasındaki ulaşımın kısmen Türkiye topraklarından geçmesi sonucunu doğurmaktaydı. 1915 sonbaharında, Çanakkale Savaşı'nın kritik dönemleri aşıldıktan sonra, yeni saldırılara karşı Almanya'dan sevkedilecek malzemenin Türkiye'ye ulaşabilmesi için Bulgaristan'ın Almanya-Avusturya-Osmanlı İmparatorluğu ittifakı içinde savaşa girmesi çok önemli görülmekteydi. Savaşın her iki ittifak grubunun da uzun bir süre lobi yaptığı Bulgaristan, bu kritik bölgeyi (savaşın sonunu beklemeksizin) hemen terketmeyi kabul eden İttihat ve Terakki politikası ile cezbedildi. Böylece Dimetoka yöresi, 1915'de Bulgaristan'a bırakılarak bu ülkenin İttifak Devletleri tarafında savaşa girişinin rüşveti oldu.
I. Dünya Savaşı sonunda, Lozan Antlaşması ile kesinleşecek şekilde Yunanistan'a dahil edilmiştir.
Günümüz Dimetoka'sının karşılaştığı en büyük sorun mütemadiyen Meriç Nehri'nin taşkınlarına uğramasıdır.
Turizm
Özellikle yaz aylarında, ilçenin meydanı çok hareketlidir. Çünkü burada, birçok kafe bulunmaktadır ve gençler, bu kafelerde otururlar. Hatta normal bir gün içinde bile, ortalıkta dolaşırken güzel kıyafetler ve makyaj yaptıklarını görünce şaşıracaksınız.İlçede, az sayıda otel vardır.
Ne Satın Alınır?
Dimetoka bölgesine yolunuz düşerse buradan kırmızı bardak, kase veya ibrikler satın alabilirsiniz.Gezilecek Yerler
Dimetoka Kalesi
İlçenin en dikkat çekici bölgesidir. Evliya Çelebinin yazıtlarında kalenin ilk olarak Dimo isimli bir Rum kral ve oğlu Doka tarafından yapıldığını ve bu yüzden adının "Dimodoko" olduğu söylenir. 1359 yılında Yıldırım Beyazıt döneminde Hacı İlbey kaleyi kuşatır. Dimo isimli kral avda iken esir edilir. Doko isimli oğlu ise teslim olur ve kale ele geçirilir.Günümüzde Kızıl-Deli çayının bulunduğu yerde bölgeye hakim bir tepe üzerinde kalenin kalıntıları harabesi görülebiliyor. Kaleye çıktığınızda dümdüz bir ovada nasıl bu kadar büyük bir kaya kütlesinin bulunduğuna şaşıracaksınız. Zaten eski Dimetoka yerleşimi de bu kaya kütlesinin üstü ve yamaçlarında kurulmuştur. Buranın uzun süre Osmanlılar tarafından tutulmasının en büyük nedeni de böylesi muhteşem ve ele geçirilemez bir kalenin burada olması olduğu söyleniyor.
Evliya Çelebi yazıtlarında kale hakkında kalenin gayet sağlam olduğu ve en yüksek kısmında ise Padişah Sarayı ile 2 kule (iç kalede Kız kulesi ve Cephane kulesi) bulunduğunu yazar. Ayrıca o dönemde Yıldırım Beyazıt Han Camisi başta olmak üzere bölgede 11 mescit bulunduğunu da belirtir. Eski kaleye çıkmaya niyetlenirseniz yol boyunca eski sokaklar cumbalı ahşap evler ve camiler arasından geçersiniz. Bu durum uzun yıllar Osmanlı egemenliğinde kalmış olmanın etkisini ziyaretçilere hemen hissettirir. Buradaki 2 camiden biri halen ibadete açıktır. Diğer cami ise, gayet muhteşem bir görünümdedir. Ancak bu cami ibadete açık değildir. Minaresinin bir kısmı çökmüş hatta tavanı da çökmüş ve sonradan bir şekilde kapatılmıştır. Kaleye dış kapıdan girerken duvarlardan birinde mermer üzerinde süslü yazılar görülüyor. Yukarı kalede görülmeye değer bir de padişah sarayı kalıntıları bulunmaktadır. Sarayın küçük köşkleri odaları ve sofaları bulunuyor.
Çelebi Sultan Mehmet Camii
Dimetoka Beyazıt Camisi de denilmektedir. Çelebi Sultan Mehmet tarafından 1420 yılında mimar İvaz Paşaya yaptırılmıştır. İvaz Paşa aynı zamanda Bursa’daki Yeşil Cami ve Yeşil Türbenin de mimarıdır. Cami 11 metre yüksekliktedir. Duvarlarının kalınlığı 2 metredir. Balkanlar bölgesinin en büyük camisi olarak öne çıkmaktadır.Ancak caminin yapılması sırasında Çelebi Sultan Mehmet vefat eder ve bu yüzden cami kubbeli değil çatılı yapılmıştır. Bu şekilde yapılmasının bir nedeni daha var. Cami inşaatı bitmiş tam kubbeye sıra gelmiştir. Ancak bu sırada Anadolu’da Timur istilası görülür. Bunun üzerine kubbeyi istedikleri gibi tamamlayamazlar ve acele ile ahşap-kurşun karışımı bir çatı yaparlar ve savaşa katılırlar. Ancak bu meşe ağacı ve kurşunla kaplı çatı 1996 yılında sökülür. Günümüzde çatı olarak sentetik bir madde konulmuştur. Çünkü kurşunlar rutubet nedeniyle meşe tahtaları çürütmüş ve tahtalar ağaç kurtları tarafından yenilerek yok olmaya yüz tutmuştur. Caminin yeni yapılacak çatısının meşe kullanılarak yapılması kurşun yerine ise lityum kullanılması düşünülmektedir.
Yapı ahenkli bir yapı sunmaktadır. Özellikle taç kapısı görülmeye değerdir. Yapımında büyük kesme taşlar kullanılmıştır. Bu caminin diğer en büyük bir özelliği de başka hiçbir camide bulunmayan ve duvarlara işlenmiş manzara resimlerinin bulunmasıdır. Bu manzara resimlere caminin duvarlarında taşa işlenmiştir. Gökyüzü ve cennet tasvirleri daha sonra üzerileri kapatılmış ama şimdi tekrar ortaya çıkarılmıştır. Renklerin canlılığı ve güzelliği gözalıcıdır.
Günümüzde caminin uzun süredir bölgenin bir deposu olarak kullanıldığı görünüyor. Ayrıca dış görünüşü de bakımsızlık nedeniyle kötü haldedir. Minaresi 22 metre uzunluğundadır ve uç kısmı bulunmamaktadır. 1970 yılında meydana gelen deprem sırasında minarenin üst kısmının yıkıldığı söylenmektedir. Ancak diğer bir söylenti de Bulgar işgali sırasında Bulgarlar tarafından yıkıldığıdır.
Panagia Eleftherotria - Katedral
Kasabanın meydanında Yunanistan ülkesinin en yüksek katedrali bulunuyor. Niye yüksek? Türkiye’den de görülebilsin diye bu kadar yüksek yapmışlar. Oysa Türkiye bu katedralden yalnızca birkaç adım ötede. Katedral yapısının hemen önünde ise burnu Türkiye'ye dönük şekilde yerleştirilmiş bir savaş uçağı bulunuyor. Tüm bunların yıllardır Türkiye'nin hemen dibinde yaşayan Yunanlıların ülke yönetimi tarafından moralman güçlü tutulması amacıyla yapılmış hamleler olduğu sanılıyor. Elbette bunun karşılığı var, Türkiye'de özellikle Trakya bölgesindeki birçok askeri birliğin girişindeki toplar her ne kadar süs olarak konulmuş olsa da namluları Yunanistan'ı göstermektedir.Sessiz Hamam
Burası ilginç bir yer. Avrupa’nın en eski hamam yapısı olarak önem kazanıyor. Yapının içinde sesin gayet net olarak iletildiği küçük borucuklar var. Bunların diğer yandan ses için değil hamamın içindeki nemin dışarı atılması için yapıldığı da söyleniyor. Ama gerçek olan şu ki: "yapı içinde en kısık sesle olan konuşmalar bile uzaktan duyulabiliyor." Günümüzde halen kullanılmaktadır.Köyleri
| Abdullahköy | Ahrenpınar (Agriani) | Yeniceköy |
| Susmazköy | Akpınar (Asproneri) | Nea Psatades |
| Hekimli | Asarbeyköy (Hisarbeyköy) | Çalıköy (Paliouri) |
| Mandıra (Şimdiki adı Mandra) | Çavuşlu (Kyani) | Tokmakköy (Metaxades) |
| Saltıköy (Saltıkköy şimdiki adı Lavara) | Karakilise (Şimdiki adı Mavrookklisi) | Karabeyli (Şimdiki adı Amorio) |
| Kireççiler (Kızıl Arnavutköy şimdiki adı Asvestades) | Karapınar (Subaşıköy şimdiki adı Vrysika) | Başkilise (Şimdiki adı Protokklisi) |
| Hoca (Hocalı, Hoca Hallı, Acalı, Eceköy şimdiki adı Korymvos) |
Ferecik (Feres)(Φέρες)
Kent, adını ilk olarak, Bizans İmparatoru I. Aleksios Komnenos'un oğullarından ve Komnenos hanedanının son temsilcisi I. Andronikos Komnenos'un babası Isaakos Komnenos tarafından 1151-1152'de burada inşa ettirilen "Bera" veya "Beros" manastırından (Bakire Meryem Cosmosoteira) aldı ve "Bera" şeklinde anıldı. Daha sonraki Bizans kaynaklarında Berroia veya Phera şeklinde de anıldı.
Phera, 1330'lardan itibaren önce Aydınoğlu Gazi Umur Bey, sonrasında da Orhan Gazi'nin oğlu Süleyman Gazi aracılığıyla Bizans İmparatorlarına yardım maksadıyla asker gönderdikleri bir bölgede yer almaktaydı. Bu dönemde Türk birlikleri tarafından ilk kez olarak ele geçirildiği anlaşılmaktadır. 1371'de Osmanlı Devleti'nin Sırp İmparatorluğu'na karşı Çirmen Savaşı'nı kazanmalarının ardından gelen Batı Trakya'nın tamamının fethi sürecinde 1373'de Lala Şahin Paşa tarafından Osmanlı topraklarına katıldı ve "Ferecik" ismini aldı. Osmanlı fethini takiben manastır ana kilisesi (katholikon) Süleyman Gazi'nin adını taşıyan bir camiye dönüştürüldü. Beşyüz yılı aşkın bir süre cami olarak kullanılmasının ardından bölgenin Balkan Savaşları sonucunda ve 1920 sonrasında Yunanistan yönetimine geçmesi ile tekrar kiliseye çevrildi.
Sofulu (Souflion)(Σουφλί)
Sofulu'da geleneksel olarak ipekböcekçiliği yapılmaktadır ve Tsipouro şarabı meşhurdur. 19. yüzyılda (ve özellikle 1872'de demiryolu nun Sofulu'ya getirilmesi sonrasında) oldukça gelişmiş, önemli bir bölgesel ticaret merkezi haline gelmiştir.
Sofulu'nun bulunduğu mevkide antik çağda bir yerleşim mevcut olduğu tahmini yürütülmekte ise de, "Sofulu" ismi Evliya Çelebi tarafından Seyahatname'sinde zikredilen ilkler arasındadır. Bugünkü Yunanca ismi de aynı Türkçe isimden kaynaklanmaktadır.
1877 nüfusu 4500 iken, bu rakam 1900'de 10000'e, 1908'de 12-13000'e çıkmıştır. Balkan Savaşları, I. Dünya Savaşı ve 1922'den sonra Yunanistan'a dahil edilerek Türkiye bağlantılarını (ve bu arada Meriç'in doğu kıyısındaki bağları ve dut ağaçlarını) kaybetmesi şehrin ekonomik açıdan gerilemesine sebep olmuş, sönük bir hudut kasabası haline gelmiştir. II. Dünya Savaşı ve sonrasında da Nazi Almanyası işgalinin ve Yunan İç Savaşı'nın getirdiği kayıpları yaşamıştır. Nüfusu 2011 rakamlarına göre 8.566'dır.
Köyleri
| Dobrova | Kavakmahalle | Taşağıl |
| Sipahiler | Aşağımahalle | Karaören |
| Kervançayırı | Sarpdere | Dikilitaş |
| Kayacık | Babalar (Goniko) | Köseköy (Köse) |
| Ahlatlı (Ahlatçı) | Çömlekçiköy (Lagyna) | Kuturca (Kutluca, şimdiki adı Kotronia) |
| Yelkenci (Lyra) | Çilingir Mahalle (Sidirohori) | Yılanlı (Şimdiki adı Giannouli) |
| Sipirmahalle (Sipermahalle) | Karapınar (Şimdiki adı Kornofolea) | Küçüklü (Küçükler, Kütüklü) |
| Keseler (Köseler, Kösehanlı) | Ruşanlar (Ruşenler, şimdiki adı Roussa) | Üçevler (Şimdiki adı Tris Miloi) |
| Vakıf (Dedemanastırı, şimdiki adı Lykofos) | Demirören (Şimdiki adı Sidheron) | Mesimler (Mevsimler, şimdiki adı Mesimerion) |
| Büyük Dervent (Derebent, Şimdiki adı Mega Dherion) | Hacalı (Hacıali, Şimdiki adı Korymvos) | Yanören (Yanviran, şimdiki adı Yiannouli) |
| Küçük Dervent (Derebent, Şimdiki adı Mikron Dherion) | Çamlıköy (Çam-ıKebîr, Çamköy, Çalı köy, Büyükçam, şimdiki adı Dadia) |
Diğer Makaleler...
Yasal Uyarı
Haber kaynaklarımızdan geçilen tüm haberler, bu bölümde trakyanet.com editörlerinin hiçbir editoryal müdahalesi olmadan otomatik olarak kaynaklardan geldiği şekliyle yer almaktadır. Haberler alanında yer alan haberlerin hepsinin hukuki muhatabı haberi geçen kaynaklardır. Bu konu hakkında bizimle iletişim kurabilirsiniz.
